Laat een reactie achter
35 comments
Esther Groenewegen says
Dank je wel! Ook jij weet als geen ander dat opvoeden soms heel lastig kan zijn dus fijn dat je trots om mij bent!
Reply
Janny says
Hallo Esther,
Ik wil je graag een compliment geven, hoe je het doet met veel geduld en liefde.
Janny
Esther Groenewegen says
Hoi Janny, dank je wel voor je compliment! Jij weet als geen ander hoe lastig opvoeden soms kan zijn. Daarom is een compliment van jouw kant een mooi geschenk!
Reply
Esther Groenewegen says
Hoi Marijke,
Dank je wel voor je reactie!
Fijn dat ik je heb kunnen raken met mijn verhaal!
Hechte groet, Esther
Reply
Patries
says
Lieve Esther!! wat een prachtig verhaal en “from the heart” dat kun je gewoon voelen aan jouw woorden door de tekst heen! Ik kan me helemaal verplaatsen in jouw rol als moeder.. dank je wel voor je bijzondere verhaal en vooral voor het delen!! en ik ben nu al benieuwd naar het vervolg!! Nogmaals dank je wel!
Reply
Esther Groenewegen says
Hoi Patries,
Dank je wel voor je reactie!
Fijn dat mijn verhaal ‘from the heart’ is overgekomen zoals het is bedoelt!
Het moederschap en opvoeding is toch wel iets bijzonders vind je niet?
Ik ga je zeker op de hoogte houden!
Big hug
Esther Groenewegen says
Hoi Suzan,
Dank je wel voor je reactie!
Het is soms zo fijn om te horen dat iemand trots op je is.
Zelf voel ik dat natuurlijk helemaal niet zo. Ik kijk natuurlijk alleen maar naar wat er mis gaat en wat ik niet goed doe.
Daarom dikke knuffel voor jou!
Tineke van den Tillaart
says
Ik heb bewondering voor je aanpak! Rustig blijven en heel bewust reageren is lastig als je geneigd bent heel primair te reageren.
Reply
Esther Groenewegen says
Hoi Tineke,
Dank je wel voor je reactie!
Rustig blijven en bewust reageren gaat mij niet altijd makkelijk af.
Omdat de opvoeding van Yasmine al jaren lang lastig is geweest heb je soms een gevoel dat je reageert met ‘een hele grote rugzak op’. Als er ook maar iets gebeurd vlieg je al uit de bocht. Super vervelend en bovendien niet eerlijk voor Yasmine. Zij heeft niet om deze diagnose gevraagd natuurlijk. Gelukkig heeft ze een mama die steeds weer opzoek is naar oplossingen voor de uitdagingen die op ons pad komen!
Ashley says
Dag Esther,
Via Google kwam ik per toeval op je blog terecht. Ik herken zo ontzettend veel, vanmorgen toevallig Psychologisch onderzoek gehad. Nu wachten op de diagnose… en dan de vervolg stappen.
Mijn hart huilt, maar mijn tranen zijn droog…
Ik als alleenstaande moeder van 3 prachtzonen heb te weinig mensen in mijn omgeving die begrijpen hoe het is om een zoon te hebben met deze problematiek…
Bedankt.
Reply
Esther Groenewegen says
Hoi Ashley,
Dank je wel voor je reactie!
Wat fijn dat je iets aan mijn blog hebt! Ik hoop dat je door mijn blog het gevoel hebt dat je niet de enige bent die deze problemen heeft. Hoe fijn zou het zijn als we een community zouden kunnen creëren waar wij als moeders begrepen, gezien en gehoord worden. Zou jij daar ideeën over hebben? Ik zelf te denken om een ontmoetingsdag te organiseren. Zou jij dat iets vinden?
Ashley says
Dag Esther,
Heb even nagedacht over het eén en ander. Een meeting op zich is leuk, als die centraal gehouden kan worden. En mits onder schooltijden… of anders een dag in het weekend. Maar dan moet ik uiteraard ook de kidsz meenemen. Weet niet of dat zo praktisch is.
Maar een forum waar mensen ook hun verhaal in deze kwijt kunnen, en dan vandaar uit adviezen / steun krijgen van de medegenoten zou ook al veel kunnen helpen.
En waar ik ook nog op zoek ben is naar de behandelmethoden, wat voor therapieën zijn er nu. Wetende dat het ene kind het andere niet is, dus ook dat de therapie moet passen bij het kind.
Als ik hoor dat je een fijne klik hebt met een therapeut, zit ik te denken dat wij dat niet eens hebben. Laat staan dat we een klik hebben met de gene die zo af en toe komt…
Groetjes Ashley
Reply
Esther Groenewegen says
Hoi Ashley,
Dank je wel voor het meedenken! Ik zal eens kijken of ik een meeting kan organiseren, zal wel lastig zijn met locatie en tijdstip. Ga ik eens even over puzzelen. Maar wat we wel kunnen doen is een besloten Facebook groep aanmaken. Dan kan ik moeders toevoegen die daar behoefte aan hebben. Een soort online community. Daar kunnen we dan elkaar helpen met tips en tools over de hechtingsproblemen. Zou jij daar wel iets voor voelen?
Hechte groet,
Esther
Reply
Ashley says
Dag Esther,
Een online community lijkt me ook wel iets, echter heb ik geen FB, en zal die ook niet gaan aanmaken. Ik gebruik meer google+. En ik probeer altijd wel mee te denken, zit alleen af en toe wel moeilijk en heb dan nergens meer zin in…
Misschien is het leuk om elkaar voorlopig online te leren kennen, of daar op eén of andere manier ons verhaal met elkaar kunnen delen. Jij gaf dus idd aan FB, maar ik zit dus meer aan Google+ te denken, en af en toe online chatten? Kun jij die ideeën misschien in een blog verwerken? Meerdere mensen hebben meerdere mogelijkheden.
Gr. Ashley
Reply
Esther Groenewegen says
Hoi Ashley,
Ik vind het een goed idee om elkaar eerst online te leren kennen.
Net als jij zit ik er regelmatig helemaal door heen, en net als jij heb ik dan tijd voor mijzelf nodig. Daarom heb ik ook soms tijd nodig om de reacties op mijn blog te beantwoorden. Hopelijk heeft iedereen die mijn blog leest daar begrip voor.
Google+ gebruik ik zelf niet maar is dat zoiets als FB? Of is dit nu een hele domme vraag? Ik zal het eens gaan bekijken hoe het werkt. Ik mijzelf wel eens opgegeven maar werk er nooit mee. Ik zal er een blog over schrijven en kijken wat het handigst is voor de meeste moeders en dan kijken of we iets kunnen starten. Wat super dat je met mij meedenkt!
Hechte groet,
Esther
Reply
Ashley says
Beste Esther,
Ik weet niet of je Google+ kunt vergelijken met FB, maar ik kan wel stukjes tekst schrijven en foto’s / filmpjes toevoegen en die eventueel delen met een bepaalde groep. Dat kan bij instellingen aangepast worden.
Wat ik me afvroeg, kun je werken als (alleenstaande) moeder zijnde met een kind die deze diagnose heeft? Ik kan hem in ieder geval niet meer alleen thuis laten, en met 2 jaar, zal hij ook naar het voortgezet onderwijs gaan…
Ik zou vandaag de uitslag krijgen van het onderzoek, maar dat is uitgesteld ivm ziekte van de behandelaar…
Groetjes Ashley
Reply
Esther Groenewegen says
Hoi Ashley, Sorry dat ik zo laat reageer, ik had een technische storing op mijn website.
Om antwoord te geven op jou vraag:
Een heel belangrijk punt bij kinderen met hechtingsproblemen is het verschil tussen de emotionele leeftijd en hun kalenderleeftijd.
In de meeste gevallen zit er een groot gat tussen deze verschillende leeftijden.
Daarom is het voor mij moeilijk om daar iets over te zeggen.
Ik kan je wel vertellen dat ik mijn kind niet alleen laat.
Mijn dochter is nu viertien jaar en zit dit jaar op voortgezetonderwijs in de eerste klas.
Een veilig gehecht kind zou dan makkelijk een aantal uren alleen kunnen zijn.
Maar mijn dochter heeft een emotionele leeftijd die tussen de 6 en 8 jaar zit.
Kinderen van 6 jaar laat je niet lang alleen en dus doe ik dit met mijn dochter ook niet.
Dit maakt het ook zo zwaar met onze kinderen.
Je moet constant weer bekijken wat ze aan kunnen.
Heel vaak val je toch weer in de valkuil van wat ze lijken aan te kunnen en wat ze in werkelijkheid aankunnen.
Ik werk dan ook alleen maar tijdens haar schooluren. Als ik niet thuis kan zijn als mijn dochter uit school komt
dan regel ik een oppas. Het zou niet eerlijk zijn voor haar om haar deze verantwoording te geven als ze deze niet aankan.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn antwoord op jouw vraag.
Heb je inmiddels de uitslag gekregen van het onderzoek?
Ik ben benieuwd naar de uitslag!
Hechte groet,
Esther
Reply
Ashley says
Beste Esther,
De uitslag heb ik je toegemaild…
Verder ben ik blij te horen dat je kunt werken onder schooltijd, nu dat ik werkzoekende ben is dat erg moeilijk om aan te geven. Ik ben aan het zoeken voor mogelijkheden om ontheffing te kunnen krijgen zolang als nodig ivm de problemen voor me zoontje nu. De hulpinstanties, willen alleen hun verslagen maken, maar niet iets gericht voor de sociale dienst. Ook is idd oppas of opvang een goed alternatief, echter lijkt mij dat nu niet de oplossing. Zolang mijn kind in een voor hem vertrouwde / veilige omgeving moet zijn. En aangezien ik hem het beste ken, incl. zijn reacties ben ik van mening dat hij naast school en zijn sport bij mij in de buurt moet zijn.
Helaas hebben ze mij nog niets verteld over zijn emotionele leeftijd, maar dat was mij idd ontschoten. Had ik dat zo’n 6 mnd eerder geweten had ik andere keuzes gemaakt waarbij ik rekening had gehouden met die leeftijd… en waarbij de enorme escalaties die ik nu weer heb moeten meemaken had kunnen voorkomen. Nu moet ik weer van voren af aan beginnen met hem, zoals zijn vertrouwen terug winnen en zijn gedrag weer onder controle krijgen. Had ik juist al veel tijd en energie in gestoken de afgelopen maanden / jaren…
Gr. Ashley
Reply
Esther Groenewegen says
Hoi Ashley,
Ik weet dat ik bevoorrecht ben met het feit dat ik onder schooltijden kan werken. Niet iedereen heeft die luxe.
Ik vind dat ieder kind recht heeft op een veilige plek als moeder moet gaan werken. Ik denk dat als jij nu gaat werken zonder dat je een veilige, gepaste plek voor je zoon hebt, je zoon er alleen maar verder op achteruit zal gaan.
Is het een idee om een medisch opvang plek voor hem te zoeken? Op zich is het voor jou fijn om te gaan werken. Even je gedachten op andere dingen focussen is goed! Maar dit kan alleen als je zeker weet dat je kind in goede handen is. Anders zit je volgens mij zo weer thuis met een burn-out. Kinderen met hechtingsproblemen opvoeden is topsport en topsporters hebben een team om zich heen om hen te helpen. Als je dit team niet om je heen hebt is het eigenlijk te veel voor een moeder alleen. En als er dan ook nog gevraagd gaat worden of je wilt gaan werken is dit volgens mij TE veel gevraagd.
Ik wens jou heel veel sterkte en wijsheid toe in de aankomende periode.
Als je nog meer vragen hebt stel ze dan gerust!
Esther
Reply
Ashley says
Hoi Esther,
Ik heb veel geprobeerd om niet meer te hoeven te solliciteren, maar tevergeefs. Ik mag wel zoeken naar een baan die passend is bij onze situatie, dan wel onder schooltijd. Maar ik ben verplicht 4x per week!!! te solliciteren. Ondertussen heb ik de meeste van de bedrijven hier in de buurt al bericht.
Voor mijn zoontje zijn we nu bezig om zijn levensverhaal op te schrijven, dit ivm de emdr. Nu is het zo dat ik mijn trauma niet heb verwerkt… ik heb het een plekje gegeven en achter mij gelaten. Dus de vraag is dan in hoeverre ik mijn zoon kan steunen tijdens de babytijd van de emdr. Ik zie geen andere uitweg dan er voor te gaan… want ik ben bang dat als ik mijn trauma zou moeten gaan verwerken… ik de kans loop om in te storten en dan is er een mogelijkheid dat ze mijn kidsz uit huis plaatsen. Dat is het laatste waar ik op zit te wachten…
Gr. Ashley
Reply
Esther Groenewegen says
Jeetje Ashley,
Wat sta jij voor uitdagingen die eigenlijk te groot zijn om alleen te dragen!
Ik weet wel dat ik zelf erg veel heb gehad om naar mijn eigen hechting en trauma’s te kijken.
Maar ik heb dit op een goede manier kunnen doen omdat ik zelf een goed team om mij heen heb en een sterk support systeem. Ik kan mij heel goed voorstellen dat jij het niet kunt veroorloven om onderuit te gaan in therapie. Volgens mij heb jij daar op dit moment geen ruimte en support voor als ik het goed begrijp? Dan snap ik heel goed dat je zegt laat ‘die deksel maar op de beerput’ liggen.
Aan de ene kant wil je alles geven voor je kind, aan de andere kant heb je het risico dat je dan zelf in stort en je hele gezin in de problemen kan komen. Wat een enorm dilemma Ashley!
Ik zou dat ik je hiermee kon helpen…
Ik ben op dit moment een boek aan het schrijven over hechtingsproblemen te samen met mijn persoonlijk verhaal.
Een van mijn hoofdstukken is:
Hoe zit het met mijn eigen hechting?
Als je opzoek gaat naar je eigen hechting en trauma’s krijg je duidelijk waar je pijnplekken zitten.
Kinderen met hechtingsproblemen weten deze pijnplekken feilloos te vinden en daar keer op keer weer op te trappen.
Doordat ik de rust en de tijd heb gehad om dit helder te krijgen zie ik veel sneller:
Ahh, daar heb je weer zo’n moment waar mijn dochter het bloed onder mijn nagels vandaan haalt. Het moment heeft bijna altijd te maken met een pijnplek vanuit het verleden waarom ik dan zo heftig reageer. Nu kan ik soms deze situatie herkennen en voorkomen dat hij uit de hand loopt. Natuurlijk niet altijd. Het is zoals je zegt, deze kinderen hebben zoveel herhaling nodig dus de situatie komt zeker een aantal weer terug. Maar elke situatie in de kiem smoren is er weer 1!
Ik wens jou heel veel sterkte en geef jou een dikke knuffel die je vast erg kunt gebruiken in deze moeilijke tijd voor jou!!
Dank je wel voor het delen van jou verhaal en dat je er zo open over durft te schrijven. Ik weet zeker dat jij andere moeders ook hier mee kunt inspireren!
nathalie says
Hey, ik heb pas je blog ontdekt en weet al dat ik hier veel info zal vinden. Onze dochter (puber) heeft een zware hechtingsstoornis en zorgt voor veel “kampen” in de familie. Als gezin hebben wij vele stressvolle jaren achter de rug. We hebben steeds geprobeerd het onder ons “te regelen”. Toen onze dochter 1 maand moest opgenomen worden in kinderpsychiatrie moesten we de familie wel meer op de hoogte brengen. En direct 2 kampen: de ene heeft het moeilijk om Zélia te vergeven, en de andere is te vergevingsgezind en steekt alles op mij (de moeder) die te streng is en niet van haar kind houdt.
Je moet weten dat wij bijna de politie aan de deur hadden toen ze op school ging vertellen dat haar broer aantastelijk deed en meer…ook zegt ze dat we haar mishandelen,….En aangezien iedereen denkt dat ze een goedlachs, lief en beleefd kind is, kunnen we op weinig begrip en steun rekenen.
Esther Groenewegen says
Hoi Nathalie,
Dank je wel voor jouw reactie op mijn blog.
Het is zo herkenbaar wat je verteld.
Kinderen met hechtingsproblemen zijn meesters in mensen tegen elkaar uitspelen. Daarom is het van essentieel belang dat alle mensen in de omgeving van een getraumatiseerd kind met hechtingsproblemen op 1 lijn zitten. En dit is nou ook gelijk een lastige kwestie om voor elkaar te krijgen omdat kinderen met hechtingsproblemen vaak twee gezichten hebben. Deze eigenschap hebben zij zo goed onder de knie dat het voor ‘buitenstaanders’ bijna niet te herkennen is. Zo spelen zij gezinsleden, familieleden of leerkrachten feilloos tegen elkaar uit.
Wat je kunt doen om deze situatie te voorkomen is korte lijntjes houden met iedereen die met jouw kind omgaat. En zo nodig bewijzen verzamelen zodat je kunt laten zien hoe de situatie werkelijk in elkaar zit.
Onze dochter heeft ook jarenlang geprobeerd om ons in een kwaad daglicht te zetten bij opa en oma. Ze kon de meest negatieve dingen verzinnen. Maar gelukkig hebben wij altijd goede korte lijntjes met elkaar gehouden zodat elke beschuldiging bij ons werd gecheckt. Maar ik snap uit jouw verhaal dat dit lastig is op dit moment. Wie weet kun je toch een manier vinden om met elkaar in contact te komen zodat jullie met z’n allen ervoor kunnen zorgen dat jouw dochter beter wordt.
Probeer in contact te gaan over jullie gezamenlijk doel en niet over de beschuldigingen en de meningsverschillen. Daar kom je toch niet uit. Ga in gesprek over jullie gezamenlijke liefde voor jullie kind en probeer vanuit daar verder te gaan. Jullie willen immers wel allemaal dat ze beter wordt toch?
Ik wens jou heel veel sterkte en steun in deze moeilijke periode.
Hechte groet,
Esther
Sandy Ackx says
Te lezen wat iedereen schrijft is erg fijn. Ik ben alleenstaande moeder van een prachtige dochter van 12. Het ging heel goed afgelopen jaar na veel therapie jaren verder.
Ze is een slimme meid en is na de zomervakantie naar een kleine middelbare school gegaan. Ze is de afgelopen weken verschrikkelijk in gedrag, op school en thuis. Vanavond had ik echt zoiets ik hou dit niet veel langer vol. Ik woon in Friesland en zou heel graag nog meer handvaten krijgen. Ze accepteerd opeens geen gezag meer is hondsbrutaal en is enorm aan het aantrekken en afstoten. Ik ben helemaal op. Een kind met een verschrikkelijk gedrag . Haar diagnose hechtingsstoornis en ADHD. Medicatie methylfenidaat .
Nieuwe school, leerkrachten waar ze straf krijgt, eruit gestuurd wordt. Thuis houdt ze mij voor de gek. Liegt.. Lijkt nou net nu ik het opschrijf dat ik niet van haar hou.. en ik hou zielsveel van haar!!! Ze is me alles! Ik kan alleen niet meer.. lieve groet, Sandy
Esther Groenewegen says
Dank je wel voor je reactie!
Het voorzetonderwijs is een grote stap, helemaal voor onze kinderen. In mijn trainingen gebruik ik het gezegde: een lastig kind komt voort uit een lastig brein. Je kind heeft het lastig omdat haar brein lastig doet. Misschien voelt zij zich niet veilig op school? Misschien voelt zij zich niet geaccepteerd door haar klasgenootjes? Er kan zoveel aan de hand zijn. Is daar een gesprek over mogelijk?
Maar je maar geen zorgen dat ik denk dat je niet van haar houd, het feit dat je een reactie plaats op onze website zegt mij dat jij een moeder bent met het hart op de juiste plaats. Een moeder die alles voor haar dochter over heeft en daar alles voor wil doen. Het opvoeden van kinderen met hechtingsproblemen is net als top-sport, dit kun je niet alleen. Heb jij een fijn netwerk om je heen waar je steun uit kunt putten? Een goede therapeut waar jij terecht kunt?
Als ik iets voor je kan betekenen dan hoor ik het graag.
Hugs en Hechte groet,
Esther
Meneer Ik says
Lieve Esther, moeders,
Ik wil hier kwijt dat het niet alleen moeders overkomt. Ik ben vader van 2 kinderen, een meisje van 15 en zoon van 11. Mijn kinderen hebben door hun moeder leren liegen en bedriegen. Hun moeder heeft nooit energie gehad om normaal om te gaan met de kinderen. Alleen wel om alles wat van mij niet mag, de kinderen aan te leren en vooral daarover te liegen. Het gaat over rommel verzamelen (de moeder is een hoarder van het ergste soort), junkfood eten, onbeperkt gamen, enz. Mijn dochter is al eens door de politie thuisgebracht nadat ze gepakt werd bij het stelen in de winkel. Wat denk je? Haar moeder heeft de gebeurtenis gezien en is gewoon doorgefietst naar haar oppas werk. Dit was 2 jaren geleden. Mijn dochter brutaliseert mij bijna constant. Ik ben best streng, maar ook wel lollig. Mijn kinderen liggen regelmatig in een deuk met mij. Helaas blijven de leuke momenten precies daar waar ze waren en gaan ze over tot de wanorde van de dag zodra ik me omdraai. Ik ben best veel met ze en kan daardoor de boel nog een beetje in het gareel houden, maar het vergt wel veel van me. Er is nog veel meer, te veel om hier op te schrijven. Ik wilde vooral laten weten dat het soms ook een vader overkomt.
Esther Groenewegen says
Dank je wel voor je reactie!
Wat goed dat je dit schrijft. Je hebt helemaal gelijk dat dit ook vaders kan overkomen. Hechtingsproblemen komen voor tussen ouder en kind of dit nu de vader of moeder is. Maar op een of andere manier krijg ik niet zoveel mannen in mijn trainingen of op mijn website.
Dus dank voor je reactie.
Hechte groet,
Esther
Jolanda says
Mijn dochter van 18 liegt als er moeilijke situaties thuis zijn.
Ze verteld dan vreselijke dingen die niet waar zijn, over haar zelf of een van onze gezinsleden Wat en hoe moet ik dit aanpakken ?
Sanne KlW says
Hartelijk dank voor je verhaal, had dit net nodig, zat met mijn handen in het haar over dat liegen, zelfs over hele stomme dingetjes! Waarvan ik denk: dat hoeft toch niet!!!
Heel praktisch!! Was al een beetje zo bezig want merkte dat ze log om ons niet teleur te stellen, om je blij te maken en die link van mij verdrietig maken legt ze totaal niet. Want het is zo toch goed opgelost? Geen problemen toch? Ik ga hier zeker mee aan de slag!!
Esther says
Dank je wel voor je reactie, dat liegen of crazy lying kan je als ouder tot waanzin brengen. En dan heb je ‘geheime wapens’ nodig om het vanaf een andere kant aan te vliegen. Heb je mijn interview al bekeken op mijn Youtube kanaal over liegen. Daarin heb ik een gesprek met Gerard van den Berg van de Leugenacademie. Hierbij de link naar het gesprek: https://www.youtube.com/watch?v=QnOjggcu0Qc
Hechte groet,
Esther