Rotzooi maar wat aan, net als Karel Appel

Ik kreeg dit artikel doorgestuurd en bedacht mij; wat fijn dat ik mij niet focus op alles wat mij niet verder helpt bij het begeleiden van ouders en hun getraumatiseerde kinderen....

Ben jij ook net als Karel Appel?

Inmiddels maak ik al jarenlang mee dat ouders enorm worstelen om de juiste zorg te vinden en deze vergoed te krijgen. Fantastische ouders die vechten tegen de stoom in van logge bureaucratische systemen als Veilig Thuis, gemeenten, centrum jeugd en gezin, Raad van Kinderbescherming. Regelmatig word ik gevraagd om mee te vechten om dit voor elkaar te krijgen maar ik heb voor mijzelf deze regel gesteld; Ik wil alleen ergens voor strijden en strijd dus nergens tegen. Deze regel is geïnspireerd op wat moeder Teresa ooit eens heeft gezegd:

'Ik ga niet tegen oorlog of armoede strijden maar als je een vredesmars hebt sluit ik aan' 

 - moeder Teresa 

Dat is de reden dat ik niet mee doe met deze gesprekken en het mijn missie gemaakt om hechtingsproblemen beter bekend te maken zodat er meer begrip, bewustzijn en juiste begeleiding beschikbaar komt voor deze ouders en hun getraumatiseerde kinderen.

Er gaat heel veel mis in de psychiatrie maar om daar nu steeds over in discussie te gaan zoals in alle programma’s op tv.  Daar zijn de ouders en de kinderen die ik begeleid echt niet mee geholpen. In Rotterdam, waar ik woon, zeggen ze vaak: niet lullen maar poetsen. En dat is wat heel veel hulpverleners toch nog steeds elke dag doen. Zij proberen tussen alle regelgeving, protocollen en administratie onze kinderen en hun ouders te helpen. Laten we het daarover hebben en onze energie aan besteden.

En laten we als ouders en begeleiders van kinderen met hechtingsproblemen gewoon ‘wat aan rotzooien’ zoals Karel Appel dat ook al deed zoals aangeven in het bovenstaand artikel. Daar komen hele mooie dingen van. Ik rotzooi graag net als Karel Appel ook 'gewoon' wat aan, tenminste als ik reguliere hulpverleningsprotocollen moet geloven. Als je niet binnen de reguliere hulpverlening je opleidingen hebt gevolgd ben je geen expert. Als je daarnaast niet bij een beroepsvereniging bent aan gesloten ben je ook geen ‘echte’ hulpverlener en wordt er geen echte waarde gehecht aan je expertise door de beleidsmakers en politiek. De hoogst genoten status die je kunt verdienen is ervaringsdeskundige. Zelfs als ouders van kinderen met hechtingsproblemen vragen of ze alsjeblieft mijn hulp in mogen schakelen omdat reguliere hulpverlening faalt blijft men argwanend over de expertise die we in huis hebben.

Dat vele ‘ervaringsdeskundigen’ inmiddels deze status allang voorbij zijn door jarenlange zelfstudie soms in het binnen én buitenland wordt niet serieus genomen; geen gedegen Nederlandse opleiding is geen echte professional. De ouders van kinderen met hechtingsproblemen weten wel beter, zij weten hoe het is om met deze kinderen te leven, zij weten ook dat de reguliere hulpverlening niet snapt wat zij nodig hebben.

Maar weet je, laat mij maar ‘aan-rotzooien’ net zoals Appel dat deed. Ik weet dat ik mij nu al meer dan 6 jaar 24/7 verdiep in trauma en hechtingsproblemen. En dat ik mijn dochter al 19 jaar met heel veel succes begeleid in haar uitdagingen vanuit haar onveilige gehechtheid. Ik inmiddels veel meer weet over trauma en hechting dan menig professional met wél een gedegen Nederlandse opleiding. Ik weet dat ik ouders wél kan helpen aan de juiste tools, tips, inzichten en methoden. Dat ik de levens van deze gezinnen op een positieve manier mag helpen.

Laat ons maar lekker aan-rotzooien en fantastische kunstwerken 'maken' die vele harten weten te raken, zeker die van mij. Kunstwerken die mij soms naar de keel doen grijpen omdat zij paden hebben bewandeld die anderen niet eens kùnnen bewandelen. Kunstwerken die voor uitdagingen hebben gestaan die wij niet hadden overleefd. Kunstwerken die ondanks alles altijd weer manieren en wegen vinden om door te gaan. Die kunstwerken dat zijn onze kinderen; de kleine, de jongvolwassenen, de pasgetrouwde, de net op zichzelf wonende.

Kinderen met hechtingsproblemen zijn pas ware kunstwerken, stuk voor stuk uniek, vol kracht en ultieme liefde maken zij een verschil in de levens om hen heen.

Ik ben trotse moeder van zo’n waar kunstwerk!