Het Reptielenbrein, deel 1
Om getraumatiseerde kinderen zo goed mogelijk te kunnen helpen is het belangrijk om iets te weten over de hersenen van je kind. In de eerste weken na conceptie wordt het reptielenbrein ontwikkeld [de hersenstam]. In het reptielenbrein zit het vecht/vlucht/bevriezingssysteem. Ook worden daar honger- en dorst gevoelens geregeld, plus de adem en hartslag regulatie en ook de hormoon en temperatuur regulatie. Als er tijdens de zwangerschap veel stress is voor de moeder wordt dit gedeelte van de hersenen anders ontwikkeld. Als er dan na de geboorte en in de eerste jaren van het leven van je kind veel stress is, heeft je kind een grote kans om hechtingsproblemen te ontwikkelen. Bij een te veel aan stress worden ook de andere delen van de hersenen niet goed ontwikkeld. Hierdoor kan het hoofd van je kind kleiner blijven en om deze reden gaat er ook vaak iets mis met de emotieregulatie en het verwerven van kennis. Kinderen met hechtingsproblemen schieten bij het minste of geringste steeds weer in het primitieve gedeelde van hun hersenen, hun vecht/vlucht systeem, de overlevingsmodus. Als je kind in dit gedeelde van de hersenen zit kan het niet goed reageren en al helemaal niet goed leren.
Hoe activeer je het reptielenbrein?
Boos worden, kritiek geven of andere negatieve input zal het reptielenbrein vergroten en activeren.
Daarom is het van belang dat je niet boos wordt op je kind. Ik weet het dit klinkt als een onmogelijke zaak. Toch is het een sleutel tot het genezen van het brein van je kind. Wat mij helpt als ik voel dat ik boos ga worden is om te denken dat mijn kind er zelf niet voor kiest om dit gedrag te vertonen. En dat dit de schuld is van het hechtingsmonster wat in haar schuilt. Mijn dochter vind dit zelf ook fijn om dat denken. Al veel te vaak heeft zij ervaren dat zij altijd de boel moet verstieren. Nu kunnen wij er over praten en zeg ik tegen haar dat zij er zelf niets aan kan doen en dat het vervelende hechtingsmonster weer aan het opspelen is. Dat lukt mij natuurlijk niet altijd. Soms ga ik nog steeds in de fout en begin ik te schreeuwen uit onmacht. Maar ik en mijn dochter hebben wel een modus gevonden dat we niet lang boos op elkaar blijven. Meestal is het binnen een paar minuten weer opgelost met een dikke knuffel. Als je boos wordt op je kind gebeurd er iets in het brein van je kind. Je kind heeft dan gevoelens van angst en er worden allerlei stofjes in het brein aangemaakt waardoor je kind in overlevingsmodus gaat staan. We hebben dus een toolbox nodig vol met manieren om te zorgen dat wij als moeders niet gefrustreerd en boos worden op onze kinderen.
Wij worden boos op onze kinderen als wij ons machteloos voelen.
- Ik heb het al 1000 keer gezegd
- Waarom moet jij nou altijd je broertje plagen?
- Weet je dat nu nog niet?
- Waarom luister jij nou nooit naar mij?
Dreigen helpt natuurlijk ook niet bij kinderen met hechtingsproblemen. Net als bij boos worden wordt je kind angstig als je jouw kind bedreigt. -Als je dit nu nog 1 keer doet dan zwaait er wat! -Nog 1 keer en dan ga je naar je kamer! Elke keer als je boos wordt of je een bedreiging uit dan zal het kind in het reptielenbrein schieten. Als je kind in dit gedeelte van het brein schiet zal het niet goed kunnen leren, consenteren of een probleem kunnen oplossen. Dat zijn namelijk allemaal activiteiten die je alleen kunt doen als je met je energie in het neocortex [het bovenste] gedeelte van het brein zit, ook wel het mensenbrein genoemd. Hopelijk kun je met deze informatie steeds beter je kind gaan snappen en daar mee ook beter accepteren. Het heeft mij ontzettend geholpen. Nu kan ik veel beter het gedrag van mijn kind begrijpen en daar dan ook veel beter op reageren. In mijn volgende blog zal ik het volgende brein gaan uitleggen, het limbisch systeem. Het zoogdieren brein. En ik ga je dan ook vertellen hoe je jouw kind zo goed mogelijk kan helpen om uit dit reptielen brein te blijven.
