Laat een reactie achter
19 comments
Esther Groenewegen says
Hoi Rob, dank je wel voor je lieve, bemoedigende woorden!
Ik zal de hugs doorgeven aan mijn kids and hubby!
Ilse says
De ‘goed-genoeg’ moeder is veel fijner voor kinderen dan de ‘perfecte’ moeder!
Dan mag je zelf namelijk ook goed genoeg zijn in plaats van perfect…
Esther Groenewegen says
Wat een wijze woorden weer Ilse, helemaal waar natuurlijk! En wat een opluchting, ik hoef niet perfect te zijn!!
Reply
Esther says
Hai lieve Es,
Jeetje de tranen lopen weer over mijn wangen als ik je indringende verhaal lees. Ik hoop zoveel voor je en vooral dat je ondanks de tegenslagen steeds weer de moed “krijgt”/weet te vinden door te gaan!!!! Ik heb heel veel bewondering voor je. X
Reply
Esther Groenewegen says
Hoi Es,
Dank je wel voor je lieve reactie. Reacties als die van jou geven mij ook moed om weer door te gaan!
Marga says
De tranen lopen over mijn wangen, ook ik heb deze gevoelens. Mijn dochter van bijna
14 is ook onbereikbaar en ook ik wil zo graag weten wat er in dat koppie van haar omgaat.
Ik mag haar sinds kort even aanraken…. een knuffel is bijna uit den boze en als ze knufffelt is het met
een grote afstand die ik tussen ons in voel. Soms laat ze me even dichtbij om mj daarna weer op grote afstand te zetten. Dank je wel voor blog, ik laat het haar lezen…. misschien kruipt ze dan iets meer uit haar schulp….
Esther Groenewegen says
Hoi Marga,
Fijn om te lezen dat je jouw dochter toch soms even mag aanraken. Hebben jullie daar een therapie voor gevolgd? Wij hebben 2 jaar geleden de fasentherapie en differentiatie therapie gevolgd. Deze therapieën hebben ontzettend geholpen bij het lichamelijk kunnen aanraken van mijn dochter. Ik kan haar nu aanraken en zij raakt mij aan. Behalve als ze echt ergens pijn heeft zoals laatst toen haar vingers tussen de deur zaten. Je ziet haar dan bijna letterlijk op slot gaan. Haar hele lijf ‘bevriest’ en ze blijft stok stijf staan met vingers die steeds blauwer worden. Ze geeft geen kik en aanraking is dan onmogelijk. Dit zijn dan moeilijke momenten.
Daar weet jij natuurlijk alles van!
Zou jij het daarom fijn vinden als ik een meeting zou organiseren waar wij als moeders van kinderen met hechtingproblemen samen kunnen komen? Dit idee zit al een tijdje in mijn hoofd. Ik krijg zoveel reacties op mijn blog. Zelf heb ik contact met andere moeders in de zelfde situatie erg gemist. Wat zou jij van vinden? Is dit haalbaar voor jou?
Ik zou dan op deze meeting een expert kunnen laten langs komen die ons zou kunnen helpen met de dingen waar we allemaal mee zitten.
Ik ben benieuwd naar jou feedback!
Ashley says
Hallo Marga,
Ook ik heb even je berichtje gelezen, en krijg de rillingen. Enerzijds blij om te beseffen dat ik niet de enige ben die dit meemaakt. Anderzijds omdat ik intens met je mee leef, wetende hoe zwaar het af en toe kan zijn. Mijn zoontje (11jaar) was afgelopen dagen wat ziekerig, heb hem toen bewust thuis gehouden. En daar waar kon, geknuffeld met hem. Of een aai over zijn bolletje heen, maar zodra hij beter was… kwam zijn gedrag weer tevoorschijn…, hartverscheurdend is het dan. En er zijn maar zo weinig mensen die begrijpen wat wij doormaken.
Sterkte met alles,
Gr. Ashley
Esther says
Dank je wel, het blog heb ik geschreven in 2014, we zijn nu ruim 4 jaar verder en in deze 4 jaar is er veel gebeurd, in 2016 zijn wij met ons gezin naar een therapeutisch hechtings-kamp gegaan in Orlando, dat was echt ‘life changing’, daar hebben wij eindelijk de juiste tools en methoden aangeleerd gekregen waarmee we enorme stappen hebben gezet. Mijn dochter is nu 20 jaar en heeft fantastische stappen gezet, natuurlijk zijn we er nu nog steeds niet, de wereld is een ingewikkelde plek voor kwetsbare kinderen. Maar ik ben nu niet zo vreselijk bang meer voor haar toekomst.
Hechte groet,
Esther
janny quist says
Ik ben ook een moeder die ik nooit zal zijn. Al meer dan 30 jaar tekort schieten en ik ben bang dat het niet meer verandert
Reply
Esther says
Lieve Awesome Mom,
Ik weet zeker dat jij niet te kort schiet maar dat jij als moeder niet de juiste trauma sensitieve tools aangeleerd hebt. En dat is niet jouw schuld. En ik weet ook dat als jij de juiste psycho-educatie zou krijgen over deze diagnose dat er hoop is, er is namelijk altijd hoop.
Ook voor jou en je kind!
Hechte groet,
Esther