Laat een reactie achter
21 comments
Carla says
Een veilige oppas, die kennis heeft van hechtingsproblemen en zich niet laat manipuleren.
Reply
Kenneth says
Vooral het onbegrip van mensen die het niet (willen) begrijpen dat het heel veel extra energie kost om een kind met trauma op te voeden, maakt het extra zwaar. Reacties dat we overdrijven of te negatief zijn, wanneer je gewoon even stoom wil blazen omdat het nodig is, doen je heel eenzaam voelen. We zien ons kind echt wel heel graag en doen ons best om het allemaal positief te houden. Maar oordeel niet te snel, informeer je eerst wat beter. Vroeger had ik ook snel mijn oordeel klaar, ondertussen weet ik wel beter, niet alles is zoals het lijkt.
Ik denk dat heel veel mensen nog niet weten hoe belangrijk de hechting is, omdat het zo vanzelfsprekend is. Welke gevolgen een hechtingstoornis kan hebben en dat het iedereen kan overkomen, is helemaal niet zo bekend. Fijn dat er mensen zijn die zich hiervoor inzetten en ervaringen delen. Dat is voor mij alvast een grote hulp!
Esther says
Dank je wel voor je reactie, goed om te delen met anderen die niet begrijpen hoe het is om deze kinderen op te voeden.
Het opvoeden van kinderen met hechtingsproblemen is topsport maar voor ons geen medaille of beker als het ons ondanks alle uitdagingen en obstakels toch is gelukt….
Esther says
Dank je wel voor je reactie en bijdrage aan dit blog!
Onbegrip van de buitenwereld, eenzaamheid het zijn allemaal dingen waar we als ouders van kinderen met hechtingsproblemen mee te maken krijgen. Dit maakt het opvoeden van onze kinderen soms nog lastiger.
Hechting lijkt vanzelfsprekend maar is het niet, 30 to 40 & van alle kinderen heeft een bepaalde mate van onveilige gehechtheid. En dat hebben we het over kinderen die opgoeien in stabiele gezinnen. Bij adoptie-, pleeg-, vluchtelingen kinderen ligt dit percentage nog veel hoger. Daarom blijft het vreemd dat er niet meer aandacht is voor deze diagnose.
Reply
Ymke says
Acceptatie van mijn kind zoals die is. Als hij eerst geaccepteerd en gezien wordt zal hij zich veilig gaan voelen en zichzelf kunnen zijn zonder fight-flight-fright reacties. Dus door stressgedrag heen kunnen kijken en de behoefte erachter kunnen zien. Een kind, die net als elk ander kind behoefte heeft aan plezier, ondeugend zijn, spelen, leren, leven.
Reply
Esther says
Dank je wel voor je reactie.
Inderdaad, als jouw kind zich gehoord, geliefd en gesteund voelt door anderen is dit de sleutel naar het helen van het trauma. Want alleen vanuit liefdevolle reacties met anderen kan trauma geheeld worden. Voelt je kind geen veiligheid en vertrouwen dan zal het in overlevingsmodus blijven staan. Vanuit dit stukje brein kan er niet aan de hechting gewerkt worden.
Kerstin says
Jip…precies zo….
Mooie blog en weer helemaal herkenbaar, in bekant alle punten. Als kind zijnde en later ook als volwassene, naar mijn eigen kinderen en man toe. Oeps ….ze hebben het niet makkelijk met mij gehad. In sommige punten idd het gedrag van onze oudste, maar , denk wij gaan de goede kant op ook woont hij niet meer thuis. Ik ontken mijn gemaakte, absolut niet gewilde fouten, niet meer. Wat tekorten in de opvoeding betreft heeft hij grotendeels gelijk en daar is geen excuus voor, maar het is ook niet meer onomkeerbaar te maken. Als ik het over zou kunnen doen, zou ik het heel graag willen doen….
Rosalinda says
Wat bijzonder om zo een open en eerlijke reactie tegen te komen!
Elke ieder had graag gewild dat we alles terug konden draaien en dan met de kennis die we nu bezitten het nog een keer te mogen doen!
Helaas is dit niet mogelijk maar ik weet zeker: dan had ik het allemaal heel anders gedaan😉!
Opvoeden is zwaar, kinderen opvoeden met hechtingsproblematiek is erg zwaar, maar kinderen opvoeden als je zelf hechtingsproblematiek hebt is onelovelijk zwaar!!!
Bizar, terwijl ik je nog vertellen wil dat ik respect heb voor wat je schrijft besef ik me dat ik als alleen staand ouder 4 kinderen heb proberen op te voeden waarvan 1 met reactive hechtingsstoornis en 1 met ernstige verlatingsangst en dat als moeder met verlatingsangst met best heftige symptomen🙄🤔 !! Misschien beseffen we te weinig hoe trots we mogen zijn dat we ondanks deze grote beperking toch onze kinderen naar eer en geweten zo goed hebben opgevoed!
Esther says
Dank je wel voor je reactie.
Kinderen opvoeden als je zelf onveilig gehecht ben is een hele klus.
Onze kinderen weten feilloos onze triggers te vinden, ben jij dus als ouder zelf onveilig gehecht dan zal het dubbel zo lastig zijn om neutraal te blijven op lastige momenten.
En inderdaad, laten we vooral trots zijn op alles wat we hebben bereikt, voor onszelf, voor onze kinderen.
Reply
evawasim says
Wat een onwijs mooie blog. Zo goed omschreven wat het inhoud. De strijd die wij voeren met de instanties hulverlening,buitenwereld. En natuurlijk ook met het hechtingsmonster van ons kind. Met dit soort blogs help je ons weer het ook beter te kunnen uitleggen aan anderen. Lieve warme groet eva
Reply
Esther says
Lieve Eva,
Dank je wel voor je reactie op dit blog.
Jullie doen het zo fantastisch, maar het blijft lastig omdat de buitenwereld meestal niet snapt waar we zo hard voor moeten vechten.
Inderdaad kun je met deze blog aan anderen laten lezen wat het betekend als je kind niet veilig gehecht is.
Hechte groet,
Esther
R.M.Cornelisse says
Heel erg herkenbaar!
Inmiddels is mijn zoon 18 voor de 2de keer uithuisgeplaatst geweest wegens het ontbreken van ouder met opvoedkundige vaardigheden, volgens jeugdzorg. De trauma’s opgelopen bij, naar mijn idee geboorte, en in de eerste paar levensjaren. Hij heeft nu ook meerdere Trauma’s opgelopen door de jeugdhulpverlening/beschermers. Waarom herkennen deze niet kinderen met die stoornis of hebben ze niet/gebruiken ze niet de kennis over hechtingsproblematiek het komt zo veel vaker voor dan men denkt!! Mijn kinderen zijn alle 4 weggehaald omdat er op 1 kind het hele gezin vastliep!! Laat ik het wel even dik onderstreept benoemen dat het NIET het kind is die dat veroorzaakt maar wel de Hechtingsproblematiek en de daar uit vloeiende problemen waar het kind mee te kampen heeft !!
Esther says
Dank je wel voor je reactie,
Helaas ben je niet alleen in situaties zoals dit van jullie. Daarom heb ik het ook mijn missie gemaakt om de diagnose beter bekend te maken. Het is essentieel om de juiste trauma kennis op de juiste plek te krijgen. Alleen dan kunnen we met de juiste tools, tips en methoden aan de slag om het trauma bij onze kinderen te helen. En inderdaad het is niet de schuld van onze kinderen het. Het is ook niet de schuld van ouders, het heeft geen zin om opzoek te gaan naar de schuldvraag. Het is essentieel dat de juiste trauma hulp zo vroeg mogelijk wordt ingezet bij onze kinderen.
Anne-Marie says
Dank je wel voor deze blog. Meteen gedeeld met familie en vrienden. Helpt echt om ze meer begrip te geven voor de situatie
Reply
Esther says
Dank je wel voor je reactie, wat goed van je dat je dit hebt gedeeld met anderen die niet op de hoogte zijn van wat hechtingsproblemen zijn en hoe het voor ouders is om deze kinderen op te voeden.
Reply
Pietje says
Zo herkenbaar dit, mijn dochter is nu 15 en je wil niet weten hoe vaak ik hoor, ach, het is gewoon een puber.
En dan gevolgd door een scala aan adviezen waar ik dus totaal niets mee kan.
Als moeder doe ik veel vanuit mijn onderbuikgevoel, meestal klopt het dan ook nog.
Het is topsport, het blijven voorzien in de behoeftes van je kind, ook al gaat “het monster” over vele grenzen heen.
Trots ben ik, op mezelf en op alle andere ouders, verzorgers.
Dank je wel, Esther, voor al het mooie, noodzakelijke werk dat je doet!
Reply
Esther says
Dank je wel voor je reactie.
Ik weet het, je krijgt vele goed bedoelde adviezen waar je niets mee kunt.
Wat goed dat jij je onderbuik laat spreken, dat is vaak de beste raadgever.
Van moeder tot moeder van een kind met hechtingsproblemen ben ik ook trots op jou, dank je wel voor je lieve woorden.
Mischa says
Is het mogelijk om kinderen met HP te onderscheiden van kinderen die een Narcistische persoonlijkheidsstoornis aan het ontwikkelen zijn? De gedragsuitingen lijken zoveel op elkaar!
Reply
Esther says
Dank je wel voor je reactie, ik heb mij niet verdiept in de narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Ik kan mij wel voorstellen dat er overeenkomsten zijn, weet wel dat hechtingsproblemen veroorzaakt kunnen worden als ouders een narcistische persoonlijkheidsstoornis hebben en door deze stoornis niet goed responsief op de behoeften van hun kinderen kunnen reageren.