Laat een reactie achter
7 comments
Didier Dohmen says
Lieve Esther,
Wat een prachtige blog.
Je hebt me hiermee diep geraakt.
Waarom willen toch altijd dat onze kinderen normaal zijn?
Yasmine is uniek en daarmee geeft ze ons het meest geweldige , namelijk haar eigenheid.
Hoe graag je ook zou willen dat ze net als alle anderen is, des te mooier wordt ze omdat ze anders is!
Normaal en gemiddeld zijn er al zo veel, wees trots op het feit dat ze uniek is en koester dat!
Esther Groenewegen says
Didier,
Dank je wel voor je commentaar!
Natuurlijk ben ik super trots op haar.
Maar ik weet dat haar bijzonderheid soms lastig voor haar zelf is…
Leni says
lieve Esther, dank voor je verhaal. Al maak ik dit niet zelf mee, ik begrijp je gevoelens. Ik denk omdat ik ook een kind heb. Ik kan je wellicht in contact brengen met een vrouw die met een boek bezig is over haar en haar kind, ook een bijzonder kind. Wellicht heb je wat aan delen met haar.
Ik zal je daar nog over mailen. liefs, Leni
Reply Esther Groenewegen says
Hoi Leni,
Dank je wel voor je commentaar. Ik zou het fijn vinden om met deze mevrouw in contact te komen en wellicht dingen met elkaar te kunnen delen.
Pamela says
Hi Esther, Voor mij zie ik nu pas echt waar je/jullie tegenaan loopt/lopen met Yasmine. Ik vind het heel fijn om te lezen als vriendin zijnde, waar je mee worstelt en hoe je dat beschrijft vanuit jouw en haar gevoel. Je hebt een hele beeldende manier van schrijven. Je raakt mij in mijn hart als ik het lees. Heel veel sterkte met je zoektocht en je doet het hartstikke goed. Jullie hebben een hele pro-actieve houding die alleen maar in haar voordeel spreekt.
Reply Joke says
Beste Esther,
Jeutje, nog een moeder gevonden met een kind met hechtingsproblemen… Ik dacht al dat ik de enige was. Ooit kreeg mijn dochter de diagnose ‘reactieve hechtingsstoornis’. Ze zeggen dat het reactieve er nu af is, maar hoe ze daar bij komen zonder te testen… Ik kon mijn dochter helaas niet thuis houden, op haar 9e is ze naar een instelling gegaan waarna ze door is verhuisd naar een pleeggezin. Daar woont ze nu zo’n zes jaar. Ik zie haar iedere maand en natuurlijk ben ik naar haar diploma-uitreiking geweest. Ook de ouderavonden bezoek ik regelmatig. Ik ben zo trots op hoe ze nu is! Zo rustig en stabiel had ze nooit kunnen worden als ze bij mij was gebleven. Het brak mijn hart dat ze uit huis moest, maar het was wel de beste oplossing voor ons beide.
Groet,
Joke
Reply Esther Groenewegen says
Hoi Joke,
Dank je wel voor je bericht!
Wat dapper dat je de stap hebt durven nemen door voor deze beslissing te gaan. Je hebt gedaan wat voor je dochter het beste was.
Wij hebben ook een aantal malen voor dit dilemma gestaan.
Wat gaan we doen?
Kunnen wij dit nog aan?
Is dit nog in het belang van onze dochter?
Of ons gezin?
Uiteindelijk hebben wij het gered en kon onze dochter bij ons thuis blijven. Maar makkelijk was het zeker niet. En misschien op sommige momenten ook niet de juiste beslissing. Maar de beslissing om een kind uit huis te plaatsen, daar is veel moed voor nodig en dit snappen veel mensen natuurlijk niet. Wat fijn om te lezen dat het goed met haar gaat en dat je onderdeel bent van haar leven. Je kunt trots zijn op jezelf!
Warme Groet,
Esther
Reply