De 3 lessen die ik van diaken Andre heb geleerd

Door mijn werk en spreken over trauma en hechting komen er bijzondere mensen op mijn pad, de meeste komen en gaan met sommige ontstaat een bijzondere band.

Andre is zo iemand. Wij hebben elkaar ontmoet tijdens het symposium van het Babyhuis ook weer zo’n fantastisch initiatief waar we beide de eer hadden om te mogen spreken. Ik was betoverd door zijn wijsheid en prachtig woorden over leven en overleven. Sindsdien houden we contact en volgen wij elkaar op social media. Soms ontmoeten wij elkaar en hang ik een middag lang aan zijn lippen als we spreken over het leven, het geloof, onze levensverhalen en zijn ongelofelijk gevoel voor zelfspot en humor.

Gisteren had ik weer een zo’n bijzondere ontmoeting met hem. Daar heeft hij wijze woorden met mij gedeeld die ik graag met je wil delen. Woorden die troost en wijsheid kunnen bieden op lastige momenten. We hadden het over trouw, vertrouwen, verdriet, haat en liefde. We hadden het eigenlijk over alle emoties waar we als mens mee te maken hebben. Helemaal als ouder bent van een kind met bijzonder gedrag, dan kunnen emoties op bepaalde momenten heftig zijn: Ik haat je nu echt!! Of: hou ik nog wel van mijn kind? Of: je moet nu echt weg, uit mijn buurt voordat ik je iets aan doe.

Les #1. Haat en liefde. De uitspraak van Andre over haat en liefde kan zomaar je hele perceptie over bepaalde relaties compleet veranderen.

Andre: Er wordt gezegd dat haat en liefde elkaars tegen polen zijn, dat zie ik anders. Ik zie het zo: haat en liefde liggen dicht bij elkaar. De tegenpool van liefde is onverschilligheid. Als je niets meer voor je kind of de ander voelt pas dan voel je de tegenpool van liefde. Voel je boosheid, verdriet of zorgen? Dan is er nog genoeg om voor te vechten en om voor te blijven om de relatie te onderzoeken.

Les #2. Huidhonger. Andre sprak ook over huidhonger. Wat een prachtig woord.

Andre: Als je in conflict bent met een ander kijk dan eens of je daar op een andere manier mee om kunt gaan. Kijk of je het negatieve verhaal kunt loslaten, al is het maar voor heel even. En houdt elkaar vast, knuffel elkaar, het liefst zonder woorden. Heel simpel en eenvoudig, houdt elkaar vast. We zijn zo gehecht aan onze verhalen, we willen zo graag gelijk hebben over deze verhalen. Maar gelijk hebben betekent vaak ook meer afstand en kilte tussen elkaar. Kijk of je dit op sommige momenten gewoon even kunt laten voor wat het is en geef elkaar knuffels, een kus of als het je man betreft geef hem gewoon weer eens een tongzoen.

[Daar moest ik wel even heel hard om lachten, komt dit nu echt uit de mond van Andre?] Maar ook daar had hij natuurlijk gelijk in. Zorgen voor een kind met extra zorg betekent een enorme druk op je huwelijk of partnerschap. Het eerste wat er dan gebeurd is dat er afstand ontstaat terwijl je elkaar juist zo nodig hebt. Nu weet ik natuurlijk dat sommige kinderen onze nabijheid nog niet kunnen verdragen. Maar er zijn genoeg alternatieven om toch nabijheid te creëren.

– Waar knuffels soms nog te verweldigend zijn, kunnen massages een mooie tussenstap zijn, begin met heel zachtjes de voeten aan te raken en vandaar uit te kijken wat mogelijk is. Soms zijn de voeten al te veel, begin dan met de handen, houdt ze vast en geef het zachte kneepjes het liefst met een heerlijk ruikende, rustgevende olie.

– Voor sommige kinderen is het fijn om met een hele zachte borstel over de huid te borstelen. Dit wordt ook gebruikt bij sensorische integratie therapie.

– Andere kinderen vinden het fijn als je met hele kleine klopjes over hun armen en rug heen gaat, een soort van tapping

– Er zijn ook kinderen die het fijn vinden om ingebakerd te worden, wat ook met onrustige baby’s wordt gedaan. Gebruik een doek of deken. Wikkel deze deken heel strak om je kind heen, neem het op schoot en wieg het zachtjes heen en weer.

Les #3. Vergeet in het duister nooit wat je in het licht hebt gezien.

Andre: Als je door donkere perioden heen gaat kijk dan of je op deze momenten bewust opzoek kunt gaan naar de fijne momenten die er zijn of zijn geweest en deel deze met elkaar. De valkuil is natuurlijk dat je in donkere perioden het alleen nog maar over de problemen hebt en er geen ruimte is voor andere gedachten of herinneringen. We weten allemaal: waar je aandacht aangeeft groeit. Dus hoe vaker je het hebt over de problemen hoe groter zij op een gegeven moment lijken. Daarmee bedoel ik niet te zeggen dat de problemen er niet zijn, de problemen zijn er. Maar daarnaast hebben wij de vrijheid om er mee om te gaan zoals wij dat willen.

Dankbaarheidsdagboek

Dankbaar zijn voor de dingen die er wel zijn. Dat is ook een van de oefeningen die ik doe met de deelnemers van de jaartraining. Juist op donkere momenten is het een fijne gewoonte om je dagelijks af te vragen waar jij dankbaar voor bent. Dit kan iets heel essentieels zijn zoals: ik ben gezond, ik kan vrij ademhalen, ik heb een veilig thuis voor mijn gezin.

Creëer zichtbare mooie herinneringen

Een andere tip die ik ouders altijd mee geef is: kijk of je de fijne tijden met je kinderen en gezin zichtbaar een plekje kunt geven. Hang foto’s op van de fijne momenten met je kind, succesmomenten, vakanties, uitjes met familie enz. Ben je geen foto-mens verzamel dan souvenirs van bijzondere dagen of herinneringen met elkaar, dit hoeft niet gelijk geld te kosten. Juist liever niet, verzamel stenen, schelpen, dennenappels, zand of andere dingen die voor jou symbool staan voor geluk en fijne momenten. Zet of hang ze zichtbaar in huis zodat het voor iedereen zichtbaar is. Dit zijn de kleine dingen waar je naar terug kunt pakken als je in een donkere dag of periode zit.

Ik hoop dat ik je met de wijze woorden van Andre heb kunnen inspireren om op een ander manier met donkere dagen om te gaan.

Hechte groet,

Esther

Laat een reactie achter

6 comments

Godelieve says

Wat mooi en waar, maar vaak ook moeilijk.
Ik heb dit in een poging mijn relatie te redden met de man waar ik zo ontzettend van hou 2 jaar lang intens geprobeerd.
Maar we lijken elkaar nu voorgoed kwijt te zijn.
Dit doet zo’n pijn….

Esther says

Dank je wel voor je reactie!
Zorgen voor een kind met hechtingsproblemen heeft een zware weerslag op het huwelijk of partnerschap.
Het scheidingspercentage in gezinnen waar voor chronisch/mentaal zieke kinderen wordt gezorgd is hoog.
De hulp om deze gezinnen hen wordt steeds verder weg bezuinigd, er komen financiële problemen omdat 1 van de ouders noodgedwongen moet stoppen met werken daardoor er nog meer stress binnen een gezin kan ontstaan.
Daarom vind ik het ook zo teleurstellend dat er bezuinigd wordt op de jeugdzorg.
We laten eerst alles in de soep lopen, kinderen komen steeds meer in de problemen, en pas als echt de geest uit de fles is komt er hulp.
Kan moet en kan anders.

Aan jou persoonlijk zou ik willen zeggen, kijk of je toch een manier kunt vinden om door te gaan met elkaar, wie weet door deze woorden met je man te delen.

Hechte groet,
Esther

Jojanneke Kuiper says

Mooi om die negatieve gevoelens, waar je je vaak schuldig over voelt, om te denken naar: ik heb juist die gevoelens because I still care.

Esther says

Prachtige toevoeging, dank je wel voor je reactie!

Kerstin says

Wat een leuke blog Esther,
En wat een heel leuke en wijze man blijkt die Andre te zijn.
Kan me goed voorstellen dat het heel fijne gesprekken zijn, net zo’n warm deken die je om wordt gedaan en onder de dekens dan de tongzoen 😉, heerlijk, moest er idd om glimlachen.
Maar ook jou worden, zo toepasselijk en herkenbaar.
Heb zelf pas nog tegen mijn therapeute gezegd dat ik voortaan ook maar de leuke dingen in mijn dagboek schrijf, want als niet toevallig mijn monstertje om de hoek kijkt heb ik toch een heel fijn leven met lieve mensen om me heen, zoals ik er altijd van gedroomd en gehoopt heb. En onze lieve grote knul, ons zorgen “kind” ondertussen 23, doet het kei goed, hij is in hele lieve handen van een fantastische vriendin. Als hij langs komt, kunnen wij zo intens genieten.
Ik kan hem met alle liefde en warmte vastpakken en omarmen, wij kunnen dat, alsof er nooit een muur is geweest.

Heel veel liefs en bedankt!

Zal ook voor jullie blijven duimen,
Groetjes Kerstin

Esther says

Het is inderdaad fijn om met mensen te praten die niet zo snel oordelen, die hun ‘eigen-wijsheden’ met je delen zodat je zelf weer je eigen inzichten kunt krijgen, ik hou van dingen onderzoeken, mijn gevoelens, mijn eigenaardigheden en ik hoop dat ik zo op mijn pad steeds meer inspireerde mensen mag ontmoeten.

En uiteindelijk gaat het om de kleine dingen in het leven, een glimlach op het gezicht van je kind, een knuffel uit eigen initiatief, lang, vaak net iets te hard maar zo gemeend, iets waar ik mij mijn dochter 13 jaar op moest wachten voordat zij dit kon maar het was het wachten dubbel en dwars waard.

Hele dikke knuffel voor jou en gezin!

Add Your Reply