De 7 lessen die ik heb geleerd van Cesar de hondenfluisteraar

De 7 lessen die ik heb geleerd van Cesar de hondenfluisteraar

Wil jij weten hoe jij van jouw ‘pitbull’ thuis een liefdevol schoothondje kan maken? Kijk dan naar het programma van Cesar de hondenfluisteraar en lees mijn nieuwste blog. Het is woensdagochtend en ik voel mij al een paar dagen niet zo lekker. Dit komt niet goed uit, mijn agenda staat bomvol, maar ik probeer zo goed mogelijk mijn afspraken door te komen al lukt dit maar voor een klein gedeelte. Voor de opnamen van mijn 4-delige video serie, die ik gisteren aan het opnemen was (een cadeautje wat ik speciaal aan het maken ben voor de kopers van mijn eerste boek wat nu bijna uitkomt) lukt het mij maar niet om mijn kennis ontspannen op beeld te krijgen. Gelukkig weet Christa [mijn regisseur] mij door de dag heen te slepen met de nodige pauzes en bemoedigende woorden. Vandaag heb ik even de tijd genomen om later op te starten en neem de luxe om met een kop koffie in bed te dag te beginnen. Ondertussen zet ik de televisie aan en kom al zappend uit op National Geographic waar het programma van Cesar Milan de “hondenfluisteraar”, bezig is. Ik bekijk dit programma eigenlijk nooit want ik heb geen hond, maar vanaf vandaag bekijk ik deze serie met hele andere ogen. Wat blijkt, Cesar leert eigenaren van honden met lastig gedrag hoe zij hier beter mee om kunnen gaan. De lessen die hij aan deze baasjes geeft lijken wel heel erg op de tools en methoden die ik aan ouders van kinderen met hechtingsproblemen leer. Lessen die je kunt leren van Cesar de hondenfluisteraar: 1. Honden kunnen agressief lijken terwijl de onderliggende emotie eigenlijk angst of onzekerheid is. Dit is ook zo waar voor onze kinderen. Onze kinderen hebben op jonge leeftijd geleerd dat de wereld niet veilig voor ze is. Daarom hebben zij nu de attitude aangeleerd om zich te verdedigen, ook als dit helemaal niet nodig is. Ik zal jou pakken voordat je mij te pakken krijgt is hun motto. Maar onder dit heftige gedrag zit heel veel angst, verdriet en onzekerheid net als bij agressieve honden. 2. Als je het gedrag van je hond wil veranderen begint de verandering bij de eigenaren van de hond. Bij alle baasjes begint Cesar met het coachen van de baasjes zelf. Zij moeten eerst door hun eigen persoonlijk proces heen. Zij moeten eerst zelf met hun eigen uitdagingen aan de slag. Dit is niet anders bij ouders van kinderen met trauma. Zeker als het gedrag van kinderen zich uit in agressie, dan hoor ik vaak van ouders dat ze steeds banger en onzekerder worden naar mate het gedrag van hun kind ook extremer wordt. De verandering in het gedrag van je kind begint bij de verandering van het gedrag van de ouders zelf. 3. Als je niet consequent bent gaat de nieuwe methode niet werken. Ik hoor zo vaak “Dat hebben we al geprobeerd en het lukte niet”. Veel van wat ik ouders leer is anders dan wat ‘reguliere’ opvoedmethodes je leren. Het is daarom belangrijk dat je daar de tijd voor maakt en dit ook voor een langere periode blijft toepassen, zodat jij en je kind daar een nieuwe succesgewoonte van kunnen maken. Vaak haken ouders na een paar keer toepassen al af. Helemaal begrijpelijk, ouders zijn vaak moe en moedeloos omdat ze al jarenlang de verkeerde informatie krijgen. Daarnaast is het ook spannend om iets te gaan toepassen wat je niet van de reguliere hulpverleners te horen krijgt. Maar ook dat komt regelmatig voorbij in het programma van Cesar. Daar hebben de baasjes ook al verschillende andere pogingen gedaan om het gedrag van hun hond te veranderen. Pas als ze helemaal radeloos zijn gaan ze kijken of Cesar ze kan helpen. Dit is vaak ook bij mij het geval. Als het gedrag van de kinderen niet goed aangepakt wordt, wordt het in de loop van de jaren steeds heftiger en daarmee steeds lastiger om te herstellen. Vaak gaan ouders pas zoeken naar hulp die wel werkt als al het andere niet heeft gewerkt. 4. De hond wil harmonie creëren, als de eigenaren dit niet kunnen, gaat de hond het doen, maar dit gebeurt dan meestal niet op een juiste manier. Kinderen reageren net als honden op de sfeer in huis. Als deze sfeer niet harmonieus is gaan zij daarop reageren met gedrag wat vaak niet wenselijk is. Dat is de reden waarom het zo belangrijk is dat baasjes of ouders de leiding nemen in de rol van een liefdevolle leider. Ik zie dan altijd een combi van Arnold Schwarzenegger en Misses Doubtfire voor me. Aan de ene kan een leider waar je van op aan kunt dat je veilig bent als er gevaar dreigt en aan de andere kant een liefdevolle oma die warm, liefdevol en veilig is. 5. Als je gedrag wilt veranderen start dan niet met het grote eindresultaat in gedachten. Begin met kleine tussen stapjes. Dus als jij wilt dat de hond, bij het uitlaten, goed naast je gaat wandelen, begint dit proces al thuis bij de manier hoe jij je hond uitnodigt voor de wandeling. Wat Cesar de mensen leert is om de gedragsveranderingen in kleine stukjes te hakken. Begint je hond al uitgebreid tegen je op te springen nog voordat je aan de wandeling wilt beginnen dan is dat het begin waar de eerste verandering getraind moet worden. Pas als dat stapje goed geoefend is en je hond heeft een nieuwe succes gewoonte van gemaakt kun je door naar de volgende stap. Bijvoorbeeld de halsband omdoen. Als dat stapje goed verloopt kun je gaan oefenen hoe de hond de deur doorloopt om naar buiten te gaan. Zo leer ik het ouders ook. Als het bijvoorbeeld bijna onmogelijk is om met je kinderen boodschappen te doen start het al bij het moment dat je vertelt dat de kinderen hun jas aan moeten doen om naar de supermarkt te gaan. Gaat het bij de start al mis, ga dan geen boodschappen doen, maar oefen net zolang op totdat dit stukje zonder gedoe gaat. Pas daarna ga je door naar het volgende stukje, de volgende stap. Bijvoorbeeld de autorit naar de supermarkt toe, gaat dit met gedoe, dan ga je dit net zolang oefenen zodat dit stukje ook zonder problemen verloopt. Zo ga je alles stapje voor stapje oefenen net zolang tot dat je het eindresultaat hebt bereikt. Deze methoden leer ik ouders in mijn 5-daagse Intensive: Heel Het Hechtingsmonster in Huis. 6. Cesar verteld de hondeneigenaren dat ze niet te veel woorden moeten gebruiken. Kleine geluiden of lichaamssignalen maken is veel effectiever. Je ziet ook echt de honden veel beter reageren op deze boodschappen. Ik was verbaasd toen ik Cesar dit hoorde zeggen. Ik vertel ouders ook altijd dat we veel te veel woorden gebruiken. Als onze kinderen in overlevingsmodus staan heeft het geen zin om woorden te gebruiken. Deze woorden komen niet binnen en als ze al binnen komen kunnen zij daar niet op een constructieve manier op reageren. Of ze geven geen antwoord omdat dit niet meer lukt of het is olie op het vuur gooien en de boel explodeert nog meer. Niet doen dus! 7. Het is belangrijk dat de honden zich veilig voelen, als zij zich niet veilig voelen hebben zij het gevoel dat zij hun roedel moeten beschermen. Cesar legt de eigenaren uit hoe zij de hond een gevoel kunnen geven dat zij de leider zijn van de roedel. Vaak zijn de eigenaren bang van hun eigen hond en dit heeft een groot effect op het gedrag van de hond. Bang zijn voor je eigen kind is natuurlijk een taboe, daar praat je niet makkelijk over naar anderen. Toch is dit vaak een belangrijk onderdeel wat aandacht nodig heeft. Onze kinderen hebben feilloos door als je bang van ze bent. Bijna net als bij honden kunnen ze het ‘ruiken’ ook al probeer jij het nog zo goed te verbergen, maar als je leert om het gedrag van je kind op de juiste manier te interpreteren kun je deze angst leren loslaten. Daarbij zou kunnen helpen dat jij het agressie gedrag van je kind zou kunnen omdenken in “ik ben bang en ik heb hulp nodig”. Ik hoop dat je deze tips interessant vindt! Welke lessen heb jij geleerd van jouw hond of huisdier? Ik lees ze graag in onderstaande reactie box! Wil je meer weten over mijn Intensive Heel Het Hechtingsmonster in Huis? Neem dan contact op via info@alshechtennietvanzelfgaat.nl dan ga ik samen met jou kijken hoe we van jouw ‘pitbull’ een liefdevol schoothondje kunnen maken.  
Over de schrijver
Anne
Door

Anne

op 20 Jun 2019

Mijn (tiener)dochter met oa hechtingsproblemen heeft een hond gekregen en het is zo mooi om te zien dat ze (na een poosje) die liefde wel kon ontvangen en dat die hond er altijd onvoorwaardelijk is. Daardoor meer naar buiten en actief. Ook spiegelt de hond vaak haar gedrag, waar ik ook van leer en van de hond wordt het veel beter geaccepteerd. Echt bijzonder om te zien hoe die twee maatjes zijn geworden. De hond slaapt ook bij haar, wat mij zeker in het begin een rustig gevoel gaf,omdat hij hard ging blaffen als het niet goed met haar ging. Bij ons is dit zeker een fijne toevoeging in ons leven! Leuk blog, bedankt!

Esther
Door

Esther

op 21 Jun 2019

Dank je wel voor je reactie! Wat fijn om te lezen dat jouw dochter een hond heeft gekregen. Dieren kunnen zo ontzettend helend voor getraumatiseerde kinderen werken. Waar mensen vaak kinderen beoordelen op hun gedrag gaan dieren in op de behoefde van onze kinderen. En dat is vaak prachtig om te zien en te ervaren. Is het een zorg hond of 'gewone' hond? Bijzonder is jullie hond in ieder geval. Hechte groet, Esther

Phred
Door

Phred

op 21 Jun 2019

Je hebt helder omschreven wat een aantal hondentraining principes zijn van Cesar. Het leek me niet handig om 1 op 1 een hond of puppy te vergelijken met een kind, omdat er wel verschillen zijn zoals dat een hond (dieren) veel simpeler zijn in taal en omgang. Kinderen kunnen veel sneller in mensentaal al terugkoppelen maar worden steeds complexer in omgang vooral vanaf de pubertijd. Anderzijds zijn er wel overeenkomsten, wat je aangeeft, in de (emotionele of instinctieve) reacties van kinderen/ pubers op trauma's het schichtige, angst, paniek, onveilig voelen, agressie, woede, afzonderen, dichtklappen en het opnieuw leren omgaan met veiliger situaties. Kortom dresseren en veiligheid of trainen van honden en andere dieren zoals paarden is al het hele traject terwijl voor kinderen en pubers (met trauma) en bijv. ook mensen in het autisme spectrum zijn zulke trainingsaspecten maar deel van het traject en kunnen kinderen/ mensen hun reacties en effecten beter terugkoppelen/vertalen. Ik mis nog wel het stukje van luisteren naar oorzaken van de trauma of paniek zodat dat traumadeel zich gehoord of gezien voelt, ook dat geeft veel troost en helpt bij het verwerken en loslaten. Bijv. Kinderen die trauma's ontwikkelen naar aanleiding van het dagen/ weken/ maanden of jaren lange pestgedrag van andere kinderen kunnen van alles getraind en verwerkt worden maar als er niets gebeurt met de pesters (onveiligheid) of niet serieus worden genomen, moeten ze elke dag weer terug naar die horror scene 'school' dat voor hun trauma-gevoel meer op een concentratiekamp lijkt dan een veilige onderwijsinstelling (opmerking van een intelligent kind met een mate van autisme).

Esther
Door

Esther

op 21 Jun 2019

Dank je wel voor je reactie. Als je mij goed zou kennen zou je weten dat ik kinderen niet met honden vergelijk, dat zou wat zijn zeg. Dan zou ik nooit mijn werk doen op de manier zoals ik dit nu doe, namelijk vol passie en compassie voor alle kinderen met vroegkinderlijk trauma en hechtingsproblemen. Voor de duidelijkheid, ik heb zelf geen hond en heb mij niet verdiept in zijn methoden. Het was toevallig dat een aantal van zijn zienswijzen overeenkwamen met de theorie van toonaangevende experts als Bessel van der Kolk en Bruce Perry. Toch blijf ik van mening dat hechtingsproblemen veel baat hebben bij de juiste training, jij noemt het dresseren, van het brein. Juist door het blijven herhalen van de juiste methoden kun je nog zoveel bereiken met het herstellen van de neuroplasticiteit van het brein van onze kinderen. Leren op de juiste manier je brein te reguleren is essentieel bij het helen van trauma. Dit is de sleutel in het helen van trauma, nu wordt nog veel te vaak alleen maar cognitieve therapie ingezet en daarvan weten we allang van dat dit niet helpt. En toch is dit vaak de enige therapie dit ouders voor hun kinderen krijgen aangeboden, en dit is een gemist kans voor het brein voor getraumatiseerde kinderen. Je mist het stukje, ‘luisteren naar oorzaken van het trauma of paniek’, daar heb je een goed punt, het is heel belangrijk dat kinderen zich gehoord, gezien en begrepen worden. Pas als zij deze kernwaarden ervaren kan er gewerkt worden aan het helen van hun trauma. Ook daar gaat het regelmatig mis in de reguliere hulpverlening. Er wordt dan alleen focus gelegd op het gedrag zelf maar niet gekeken naar de behoefde achter dit gedrag. Het onaangepast gedrag mag er dan niet zijn maar dit zorgt er nu juist voor dat het nog erger wordt. Pas als het kind zijn of haar trauma gedrag mag uiten, op een juiste, veilige manier natuurlijk, dan komt er ruimte om er mee aan de slag te gaan. Je schrijft over pestgedrag, daar heb je een punt. Pest gedrag is een van de meest vernietigende oorzaken van een getraumatiseerd brein. Het komt zoveel voor. En vaak niet detecteerbaar voor de omgeving. Dit pest gedrag wordt zo geraffineerd gedaan dat ouders of leerkrachten dit niet goed kunnen inschatten. En dit kan gevolgen hebben voor een heel mensen leven en zelfs tot een veel hogere kans op suïcide. Ik kom dit in mijn werk vaak tegen. Mijn hart gaat uit naar alle kinderen die gepest worden. Ik weet van Bessel van der Kolk dat de meest ‘succesvolle pestprotocollen’ maar voor 25% werken, dus daar hoef je als gepeste niet echt op te rekenen. Ik ben zelf ouder van een dochter wat ongelofelijk is en wordt geplaagd. Dit is afschuwelijk, je wilt zo graag je kind beschermen maar ik ‘lever haar elke dag over’ aan zoals ik het altijd noem ‘the jungle’ en ik hoef niet te rekenen op hulp vanuit school. Dit zijn de pijnen en machteloosheid die wij als ouders moeten dragen. En die onze kinderen vormen tot wie ze zijn. Mijn hart gaat ook uit naar jou, ik wil je bedanken voor je uitgebreide reactie op mijn blog. Wat ongelooflijk dapper dat je zo eerlijk en oprecht je gedachten met mij wilde delen. Ik weet zeker dat je daar ook andere ouders en hun kinderen mee hebt geholpen. Laten we samen de wereld een klein beetje mooier maken. Hechte groet, Esther

Reactie plaatsen