Als Hechten Niet Vanzelf Gaat
Sharing is Caring!

10 tips om op de juiste manier met bijzondere kinderen om te gaan

Tip 1: Maak contact met jouw kind op het niveau van zijn emotionele leeftijd en niet op zijn kalender leeftijd.

Kinderen met een Reactieve Hechtings Stoornis hebben meestal een lagere emotionele leeftijd dan hun kalender leeftijd.

Dit betekent dat deze kinderen qua ontwikkeling soms nog op een peuter/kleuter niveau zitten terwijl ze al 13 jaar zijn. Dit kleuter niveau is niet altijd zichtbaar. En al helemaal niet voor mensen die niet bekend zijn met Hechtingsproblemen.

Voorbeeld:
Onze dochter is 13 jaar. Tijdens haar laatste logeerpartij bij opa vroeg ze aan opa: Opa, mag ik volgende keer Dropje [haar konijn] meenemen om te logeren?

Gelukkig zijn wij bevoorrecht met een geweldige opa en wordt Yasmine liefdevol beantwoord met: Nee lieverd dat is niet handig om jouw konijntje mee te nemen.

Probeer dus contact te maken op het niveau van emotionele leeftijd. Op deze manier worden de kinderen niet constant overvraagd.

Als het kind iets heeft gedaan wat niet mag. Kom dan niet aan het hele lange zinnen en uitleg waarom iets niet mag. Maar vertel in 1 zin dat het niet mag en waarom. Meer uitleg wordt meestal niet begrepen en al helemaal niet onthouden.

Tip 2: Maak de dagen voorspelbaar met veel routine en herhaling.

Voor kinderen met de diagnose Reactieve Hechtings Stoornis zijn de door ‘de weekse dagen’ vaak het fijnst. Door op elke dag vaste momenten te hebben om te spelen, eten en naar bed te gaan maakt dat je kind zich comfortabel en veilig voelt. De dagen worden voorspelbaar door de dagelijkse terugkerende routines. Als er een verandering in de routine komt probeer dit dan al een paar dagen van te voren meerdere malen te herhalen. Mijn dochter vindt het heerlijk om meerdere malen hetzelfde gesprek te voeren. Op deze manier kan zij dan langzaam wennen aan een verandering in de dagelijkse routine. Bijvoorbeeld bij een tandarts afspraak.

Omdat ik dit zo gewend was om dit op deze manier te doen ging ik dit ook doen bij mijn zoon van vier jaar jonger.
Maar al vrij snel kreeg ik van mijn zoon te horen: Jaahaa, dat weet ik al, dat heb je net ook al gezegd….

Tip 3: Maak duidelijke regels voor je kind.

Kinderen met een Reactieve Hechtings Stoornis ervaren de wereld en hun gedachten als chaos. Het is voor onze kinderen heel fijn om hele duidelijke regels te hebben waar zij zich aan moeten houden. Alhoewel het soms lijkt dat de informatie over de regels en de totaal niet beklijft, toch is het voor onze kinderen fijn om een kader te hebben waaraan zij zich kunnen vast houden. Als onze kinderen de regels overtreden heeft het geen zin om hen te straffen. Het is beter om de regels te herhalen en een consequentie aan het gedrag te koppelen. Door onze kinderen te straffen, door hen bijvoorbeeld naar hun kamer te sturen, veroorzaakt de straf veel verwarring en chaos in hun hoofd.

Mijn dochter heeft mij wel eens verteld: “mama als jij boos op mij bent wil ik het liefst dood”. Toen ze dat met mij deelde heb ik ruzies nooit meer laten eindigen in de zin: Ga maar naar je kamer! Kinderen met hechtingsproblemen kunnen heel moeilijk hun emoties reguleren. Ze worden er totaal door overspoeld en hebben er geen controle meer over.

Tip 4: Blijf kalm als je kind zich niet gedraagt!

Als je kind zich niet aan de regels of afspraken heeft gehouden blijf dan kalm. Kinderen met een Reactieve Hechtings Stoornis kunnen niet goed tegen heftige emotionele uitlatingen zoals bijvoorbeeld schreeuwen.

Door de heftige reactie van de ander gaan zij ‘out of their window of tolerance’. Dit ‘window of tolerance’ is een van een aantal actiesytemen die het lichaam heeft om als soort te overleven. Ik zal hier in een volgend blog verder op in gaan. Maar in het kort komt het erop neer dat als er een stress situatie ontstaat het kind ‘uit zijn raam kan schieten’ en dan niet meer bereikbaar is. Er kunnen dan verschillende dingen gebeuren. De een kan ongelofelijk uit zijn dak gaan de ander komt in een bevriezing terecht. In beide gevallen zijn de kinderen onbereikbaar. Ze hebben op dat moment geen grip meer op hun gedrag.

Op dat moment met hen in gesprek gaan of corrigeren heeft totaal geen zin, ze zijn immers niet bereikbaar. Het uit hun raam/lichaam schieten gebeurt bij kinderen met Hechtings problemen veel sneller. Dit is omdat zij hun basis veiligheid missen. Hun fundering.

Waar mijn zoon een basis, een fundering, heeft van een dikke laag beton. Heeft mijn dochter een dunne laag ijs. Bij het minste geringste zakt zij alweer voor de zoveelste keer door het ijs en komt in het ijskoude water te recht. Mijn dochter reageert dan helemaal niet meer. Het enige wat zij dan nog doet is mij ‘glazig’ aankijken.

Het enige wat zij nog kan uitbrengen is: ‘Ik weet het niet’.

Waarom heb je dat kapot gemaakt? – Ik weet het niet.

Waarom heb je je broer nu pijn gedaan? – Ik weet het niet.

Waarom sla je papa nou altijd? – Ik weet het niet.

Vroeger werden wij er soms helemaal gek van… Nu hebben wij geleerd om afstand te nemen en er op een later moment op terug te komen.

 

Tip 5: Blijf na een conflict emotioneel en lichamelijk aanwezig voor je kind.

Na een conflict of correctie van niet gewenst gedrag is het heel belangrijk dat er ruimte is voor lichamelijk contact of liefdevolle woorden. Laat je kind zien dat je na het conflict nog steeds van hem/haar houd. Laat zien dat je onvoorwaardelijk van je kind houd, en dat fouten maken en het weer goed maken onderdeel zijn van een liefdevolle, veilige relatie.

Als het lukt probeer het conflict zo kort mogelijk te houden. Ik weet namelijk van mijn dochter dat zij denkt dat ik op dat moment niet meer van haar houd. En dat is een gevoel waar zij heel moeilijk mee om kan gaan. Er is een periode geweest dat zij zich dan ging krabben in haar eigen gezicht. De afwijzing en het gevoel ‘mama houd niet meer van mij’ was zo sterk dat zij als reactie haarzelf ging bezeren. Kinderen met Hechtingsproblemen kunnen moeilijk hun gevoelens in het juiste perspectief voelen. Wat voor ons een kleine correctie lijkt of meningsverschil kan voor kinderen met Hechtingsproblemen voelen alsof je ze voor altijd hebt afgewezen.

Tip 6: Geef je eigen fouten toe aan je kind

Als je zelf fouten hebt gemaakt geef dit dan toe aan je kind. Ga naar je kind en zeg: Sorry! Dit had ik niet mogen doen. In mijn geval moet ik dan meestal zeggen: Sorry ik had niet zo tegen jou moeten schreeuwen. Het spijt mij dat ik dat heb gedaan. Moeders mogen niet zo te keer gaan tegen hun kinderen. Dit is niet oké! Doordat je als ouder sorry zegt tegen je kind ziet je kind dat ouders niet perfect zijn en ook fouten maken net zoals zij fouten maken.

Zelf vind ik het woord ‘sorry’ een magisch woord. Met het uitspreken van dit woord naar mijn kind toe zie ik gelijk een enorm gevoel van opluchting in haar lijfje ontstaan. Steen vast zegt ze dan altijd: Ooo dat geeft niet hoor mam, ik weet dat ik jou soms gestrest maak. Ze weet natuurlijk inmiddels wel dat er na het magische woord ‘sorry’ ook een knuffel achteraan komt en dat daarmee ook het conflict weer voorbij is.

Ik ben heel nieuwsgierig hoe jullie het vinden om sorry te zeggen tegen je kind?

Gaat het je makkelijk af of moet jou excuus uit je grote teen komen?

Ik weet bijvoorbeeld bij mijn eigen opvoeding dat mijn moeder nooit, maar dan ook nooit een keer sorry heeft gezegd.

Als ik daar wel eens naar vroeg zei ze: Daar doe ik niet aan….

Gelukkig kan ik het wel en daar ben ik heel blij mee!

Tip 7: Knuffel je kind op zijn voorwaarden

Niet alle kinderen met hechtingsproblemen kunnen een knuffel aan na een ruzie. Knuffel je kind op zijn voorwaarden is een hele waardevolle tip maar was voor mij een van de meest pijnlijke punten van de stoornis van Yasmine. Een ongevraagde knuffel geven was er vele jaren niet bij voor ons bij. Onze dochter ervaarde te veel stress en over prikkeling om ongevraagd te knuffelen. Als je dan toch ‘de fout’ maakte om haar bij je te pakken voor een knuffel kromp ze ineen. Op dat soort momenten verstarde haar lichaam en kreeg je geheid een klap, stomp of trap ergens op je lijf. Er werd alleen geknuffeld op haar verzoek en dit waren schaarse momenten. Dit heb ik heel lang persoonlijk opgevat. Dit deed mij veel verdriet: mijn kind houd niet van mij, dacht ik dan. Nu ik meer weet over deze stoornis weet ik dat lichaamscontact en de intensiteit van dit contact niets te maken heeft met hoeveel mijn kind van mij houd. Dit had ik heel graag veel eerder willen weten. Nu weet ik dat oogcontact, een schouderklopje of glimlach soms genoeg zijn voor kinderen met een reactieve hechtingsstoornis, meer kunnen ze simpel weg niet aan.

Ga je toch met hen in dieper contact krijg je het tegenovergestelde effect. Doordat je over hun grenzen bent gegaan gaan ze nog meer ‘uit’ het contact en ervaren ze de onveiligheid van hun verleden. Toen Yasmine nog heel klein was ging ik regelmatig bij haar bed liggen als ze sliep, dan kon ik toch nog met haar knuffelen, haar warme lijfje voelen zonder dat zij de stress ervaarde van het lichamelijk contact.

Dus onthoud alsjeblieft heel goed:

Als je kind je niet wil knuffelen betekent dit niet dat hij/of zij niet van jou houd, neem het alsjeblieft niet persoonlijk!

Ik ben heel benieuwd naar jou ervaringen met het knuffelen van jou kind. Het lijkt als vanzelfsprekend maar dit is het niet als je kind een reactieve hechtingsstoornis heeft!

Tip 8: Maak tijd vrij voor je kind om leuke dingen te doen

In de hectiek van de huidige tijd ‘vergeet’ je soms om leuke dingen te doen met je kind. Voordat je het weet is de week alweer voorbij en hebben we alleen de dagelijkse activiteiten en bezigheden afgevinkt.

Laatst waren wij op een zondag druk bezig met het maken van de surprises voor het Sint feest. Het was heerlijk om zo met z’n vieren aan tafel te zitten om te knutselen. Het gevoel van rijkdom dat ik over mij heen kreeg was onbetaalbaar. Even doet de diagnose er niet toe. Even helemaal geen strijd. We zijn heel even gewoon een gezin wat aan het knutselen is. Het doet er even niet toe op wat voor niveau mijn dochter aan het knutselen is. Gewoon even genieten van elkaar en het simpele geluk wat deze dag ons bracht.

Als je tijd vrij maakt voor je kind, probeer dan contact te maken met de behoefte van je kind op zijn/haar niveau. Bij mijn dochter is dit bijvoorbeeld met de hond van de buren een rondje lopen. Niet iets waar ik zelf als eerste aan zou denken. Maar zij vindt het geweldig!

De activiteiten hoeven ook niet te lang of te ingewikkeld te zijn. Houd het vooral kort en simpel. Op deze manier heb je een grotere kans op succesmomenten.

Veel plezier en geniet van je kind en het mama-kind moment!

Ik ben heel benieuwd welke activiteiten jullie kinderen blij van worden en waar jullie succesmomenten van hebben gemaakt!

Tip 9: Leef met een gezonde leefstijl en gezonde gewoonten

Kinderen met een reactieve hechtingsstoornis opvoeden is topsport!

Bij topsport hoort een gezonde leefstijl. Zorg dat je voldoende slaap krijgt. Stop met roken en drink niet te veel. Laat aan je kinderen zien dat gezonde voeding niet uit potjes komt. Maak verse maaltijden klaar. Eet op gezette tijden vers bereide maaltijden. Weet dat in verse producten de juiste voedingsstoffen zitten die voor kind zo belangrijk zijn om goed te groeien en te ontwikkelen. Probeer zoveel mogelijk producten met suiker en toevoegingen te vermijden. Veel kinderen zijn tegenwoordig gevoelig voor deze toevoegingen.

Jij en je gezin verdienen het allemaal om gezond te eten!

Tip 10: Zorg dat je kind genoeg in beweging is

Stimuleer je kind om op een sport te gaan. Of in ieder geval veel buiten te spelen. Als kinderen sporten of buitenspelen maakt het kind endorfines aan. Endorfines zijn geluks&antistress stofjes die door het lichaam zelf aangemaakt worden als je beweegt. Deze anti-stress stofjes zorgen ervoor dat kinderen met een Reactieve Hechtings Stoornis hun gevoelens van stress, boosheid, verwarring en frustratie beter kunnen reguleren. En daar kunnen kinderen met Hechtingsproblemen wel een extra dosis van gebruiken. En wij als ouders natuurlijk ook!

Voor mij is Bikram Yoga een fantastische manier om mijn lichaam en geest in balans te houden.

Mijn dochter is helemaal gek op paardrijden en streetdance. Ook de mannen in ons gezin doen aan sport. Mijn zoon voetbalt en mijn man hockeyt.

Zo zorgen we allemaal voor een gezonde extra dosis geluk & anti-stress stofjes die we allemaal heel goed kunnen gebruiken!

Wat doe jij om jezelf een extra dosis endorfines te geven?

 

Ik ben heel benieuwd of jij  ook tips of handigheidjes hebt die het leven van onze kinderen iets minder chaotisch en meer voorspelbaar maken!! Ik kijk er naar uit om deze te lezen in onderstaande reactiebox! 

 

Previous Post De spiritualiteit van de beperking, hoe ga jij om met de diagnose van jouw kind? Next Post Misschien ben ik wel geen goede moeder?

Laat een reactie achter

14 comments
Jill Pauwels says

Hallo… Ik ervaar sinds enige tijd dat problemen met mijn 8-jarige dochter. Na psychologisch gesprek blijkt dat ze een hechtingsprobleem heeft. Ik vind dit heel moeilijk te aanvaarden en te begrijpen. Bedankt voor je posts.
Groetjes

Reply
    Esther says

    Dank je wel voor je reactie.
    De diagnose accepteren is lastig, neem daar gerust de tijd voor.
    Ik heb zelf ook enkele jaren heel erg gestruggeld om de diagnose te accepteren en soms worstel ik daar nog weleens mee.

    Als moeder tot moeder wil ik je zeggen: weet dat het niet jouw schuld is, je hebt gehandeld naar de kennis en situatie die er toen was en speelde.
    Misschien weet je nu dat je het anders had moeten doen, dat doet pijn, dat weet ik, maar het verleden kun je niet veranderen.
    Maar wel het hier en nu en daarmee de toekomst van jou en je kind.
    En als ik je daarmee een handje kan helpen doe ik dit graag.

    Heel veel sterkte, en ik weet nu al dat jij een super mama bent!!

    Hechte groet,
    Esther

    Reply
Yasmine says

Hallo, mijn dochter is 12 jaar. Toen ze 3 jaar was moesten we thuis ontvluchten naar een vrouwenopvang waar we een half jaar gewoond hebben. Vervolgens nog 3 jaar veel angst en rechtzaken voordat ik kon scheiden. De omgang moest doorgaan ondanks grote angst. Jaar of 5 geleden een nieuwe relatie ingestapt, werden samengesteld gezin, stiefbroertje erbij nu 10.
Mijn man kreeg echter paar jaar geleden kanker en jaren van vele operaties chemo en bestraling etc volgde en sinds kort overlijden. Mijn dochter heeft sinds paar maanden extreem gedrag, grensoverschrijdend. Geen gezag accepteren, alles zelfstandig willen bepalen en doen. Ook school geeft aan 2 gezichten te zien, een lieve behulpzame maar ook 1 die geen gezag accepteert, ruzie uitlokt, vecht, agressie. Ik heb door de omstandigheden mijn dochter jaren geleden niet altijd volle aandacht en tijd en veiligheid kunnen geven en ook is afgelopen jaren vooral aandacht naar de ziekte van mijn man gegaan en te weinig aandacht voor de kinderen. nu verwoord ze zelf, ik kan mezelf niet stoppen ik wordt geirriteerd als iemand zich met mij bemoeid, ik heb het echt niet in de hand. Het voelt voor haar dat ik laatste jaren geen moeder ben maar iemand die rondloopt in huis zegt ze. Knuffelen heeft ze al nooit echt gewild en ze is altijd al erg chaotisch geweest en erg (te) zelfstandig.
Ik begin te vermoeden dat ze helaas problemen heeft met hechten en hoe meer ik leuke dingen wil doen of haar aanraak hoe meer ze zich afsluit in muziek of social media of op haar kamer.
Het doet me zo zeer, je wilt je kind zo graag liefde geven

Reply
    Esther says

    Lieve power mama,

    Dank je wel voor het delen van jullie verhaal.
    Ik zou je willen zeggen, er is hoop en hulp voor jou en je dochter.
    En wie weet kunnen wij dit zijn bij Als Hechten Niet Vanzelf Gaat.
    Neem gerust contact met ons op over de mogelijkheden.

    Hechte groet,
    Esther

    Reply
Anoek Grevers says

Hallo Esther,
Bedankt voor de nuttige informatie. Ik heb een vraag:
Mijn dochter van 10 heeft een vriendin met een ernstige hechtingstoornis. Ze is echter manipulatief naar mijn dochter en mijn dochter krijgt alles te horen van al de narigheid die het meisje heeft meegemaakt. Mijn dochter begint stiekem te doen en hangt veel op straat met dit meisje. Ik wil dit niet en heb al voorgesteld dat ze wel bij ons mogen spelen. Dit meisje durft dit niet en zegt dat ze ook niet binnen mag spelen.
Vanwege het manipulatieve gedrag wil ik eigenlijk niet dat mijn dochter met haar speelt. Maar tegelijkertijd wil ik dit meisje helpen…waar doe ik voor beide meisjes het beste aan?

Vriendelijke groeten,
Anoek

Reply
    Esther says

    Beste Anoek,

    Dank je wel voor deze vraag.
    Een vraag die vaak speelt bij het onderhouden van vriendschappen met personen die onveilig zijn gehecht.
    Als kinderen nog niet goed gehecht zijn aan hun ouders hebben zij vaak veel moeite met het onderhouden van gezonde vriendschappen.
    Daarbij wil ik gelijk zeggen dat dit niet hun schuld is dat het niet lukt.
    Zij willen wel gezonde vriendschappen opbouwen alleen lukt het ze niet omdat zij eerst moeten werken aan het vroegkinderlijk trauma wat zij hebben ervaren.

    Ik voel dat ik het lastig vind om dit zo via een bericht te beantwoorden omdat ik je aanvullende vragen zou willen stellen om een beter beeld te krijgen van de situatie.
    Wat ik je wel kan zeggen: het kan een valkuil zijn om te denken dat jij het meisje kan helpen door haar met je dochter te laten spelen.
    Ik denk eigenlijk dat je zelf het antwoord wel al weet maar dat je niet weet hoe je dit het beste kunt aanpakken.
    Immers als je het gaat verbieden gaat ze stiekem met het meisje om waarschijnlijk.
    Als je zelf zeker weet dat jouw dochter veilig gehecht is zal zij op een gegeven moment zelf in zien dat het haar niet meer past.
    Maar als je dochter moeite heeft om voor zichzelf te staan kan het voor gedoe zorgen wat je liever niet wilt voor haar.
    Tips die ik je kan meegeven:
    Laat niet alleen maar kritiek horen over het meisje, dat zorgt alleen maar dat je dochter haar meer stiekem gaat zien.
    Weet dat je dochter zelf kiest voor deze vriendschap, er is dus iets wat zij uit deze vriendschap haalt, iets wat haar nu iets biedt wat zij niet bij anderen vindt, kijk of je daar achter kunt komen door er open over te praten zonder veroordelingen.
    Praat in termen van: Meisje >>Naam<< is maar een bofkont met een vriendin zoals jij, ze kan nog veel van je leren. Weet dat de kwaliteit van vriendschappen met anderen laat zien hoe kinderen over zichzelf denken, misschien heeft je kind een laag zelf beeld en denkt het dat het niet beter verdient of beter kan krijgen. Kijk of je met dit uitgangspunt met je kind over deze vriendschap kan praten zonder het meisje zelf af te kraken. Ik heb zelf veel met deze kwesties te maken met mijn eigen dochter, daar kan ik nu niet meer over delen dat is iets tussen mijn dochter en ik. Maar ik kan je wel zeggen wat mijn ervaring is met de vriendschappen van mijn dochter: De kwaliteit van vriendschappen hangt samen met de hoogte van het zelfbeeld wat kinderen hebben. Soms hebben ze een hele goede reden waarom ze met een bepaald persoon om gaan, een reden die voor jouw misschien niet past maar voor je kind wel. Wat soms helpt is je kind de alternatieven te bieden voor deze vriendschap, misschien is het een idee om er iets voor in de plaats te zetten. Aansluiten bij een sport club, theaterschool of andere activiteit waar je dochter met anderen kennis kan maken en wellicht dan op een hele natuurlijke wijze een transitie kan maken. Ik hoop dat ik je toch op deze manier een beetje heb kunnen helpen. Heb je nog meer vragen? Ik ben elke vrijdag een uur lang live op Facebook, daar kan ik al jouw andere vragen over dit onderwerpen voor je beantwoorden. https://www.facebook.com/alshechtennietvanzelfgaat.nl/

    Hechte groet,
    Esther

    Reply
Anoek Grevers says

Heel hartelijk dank voor je reactie. Ik begrijp je antwoord m.b.t. de aantrekkingskracht van dit meisje op mijn dochter. Ik ga hier verder over nadenken.

Bedankt dat je de moeite nam om mij te antwoorden.
Alle goeds voor jou in je privéleven en je werk.

Groetjes Anoek

Reply
Anita says

Ik zorg voor 4 kleinzoons waarvan 1 met hechtingproblematiek hij is 6 jaar hij woont nu 2 jaar bij mij ik ben alleen dus soms is het erg chaotisch maar ik zou wel tips willen hebben om te ontdekken wat ik kan doen en wat voor sporten mogelijk zijn voor hem en andere tips

Reply
    Esther says

    Beste mama,

    Begrijpelijk dat het soms chaotisch voor je is, het opvoeden van kinderen met hechtingsproblemen is topsport. Ik kan je op verschillende manieren helpen. Neem contact met ons op over de mogelijkheden. Ik zal je vragen beantwoorden in de eerst volgende friday facebook live uitzending. Zullen we met elkaar linken? Dan ben ik makkelijk voor je te vinden mocht dit fijn voor je zijn.

    Facebook
    Esther Groenewegen-Jonker
    https://www.facebook.com/esthergroenewegenjonker

    Als Hechten Niet Vanzelf Gaat Community, om andere ouders te ontmoeten
    https://www.facebook.com/groups/alshechtennietvanzelfgaat

    LinkedIn
    Vind je het fijner om via LinkedIn te linken?
    https://www.linkedin.com/in/esthergroenewegen-jonker

    Instagram
    Liever linken via Instagram? Ook daar ben ik te vinden!
    https://www.instagram.com/esther.groenewegen/

    Youtube
    Ik zou je echt aanraden om je te abonneren op mijn YouTube kanaal. Daar heb ik inmiddels al veel waardevolle content gedeeld. Onder andere meer dan 50 uur Q&A over hechtingsproblematiek, verschillende expert interviews en nog veel meer.
    https://www.youtube.com/user/GroenewegenEsther

    Hechte groet,
    Esther

    Reply
Lana Luyten says

Hallo, wij zijn een gezin van 4 we hebben 2 dochtertjes mijn oudste dochter van 11 heeft de eerste 9 maanden van haar leven ontzettende lichamelijke pijnen moeten doorstaan door een sliding hernia, een gaat je in het middenrif, doordat dit niet gezien is door de artsen heeft ze hier 9 maanden extrême pijn van gehad, gevolgd door een operatie, als baby heeft ze dus enkel onlust gekend waardoor een reactieve hechting is ontstaan.

Het is zo moeilijk om haar hulpeloos te zien en te denken dat ik en mijn man haar niet graag genoeg gezien hebben als baby, ze wil steeds opnieuw baby zijn. Haar hechtingsgedrag is dan ook vaak heel testend zo wil ze steeds zien hoelang we blijven staan en hoe graag we haar zien. Ik herken dat je zegt dat knuffelen op zulke momenten teveel zijn voor haar, net de momenten dat je haar zo graag wil knuffelen en zeggen dat je haar zo graag ziet.

Heb je tips hoe we moeten omgaan met de uitbarstingen, we proberen niet emotioneel te reageren, maar dat is niet makkelijk tijdens een uitbarsting. We proberen ook steeds af te sluiten met een knuffel als alles voorbij is, nu vraag ik me af of dat het een stap in de goede richting is als we het goed kunnen afsluiten en of dat je een kind van 11 jaar nog een veilige hechting kan geven? Mvg

Reply
    Esther says

    Dank je wel voor je reactie en openhartig verhaal.
    Ik kan je vele inzichten en tips geven hoe om te gaan met haar gedrag. Maar om echt op de juiste manier om te gaan met hechtingsgedrag kost tijd en inspanning.

    Het feit dat je dochter nog steeds baby wil zijn is ook echt een hechtingssymptoom waar ik je ook meer over kan uitleggen. Er is namelijk ook een therapie die daar op richt. Namelijk de Fasentherapie. Deze therapie heb ik ook samen met mijn dochter gedaan. En deze therapie heeft bij ons voor een klein wonder gezorgd. We hebben deze therapie gedaan toen zij ongeveer dezelfde leeftijd had als jullie dochter.

    Wellicht vind je het fijn als we daar eens online voor samen komen?
    Dan kan ik je uitgebreid vertellen wat het inhoud en hoe je dit kunt toepassen.

    Hechte groet,
    Esther

    Reply
Ellen says

Als klein kind had ik al hechtingsproblemen. Was als baby geadopteerd en heb me in het gezin nooit op mijn plek gevoeld. Later werd ik door mijn adoptie vader misbruikt, het werd er alleen maar slechter op. Zou zeggen: zoek hulp voor je kind maar laat het merken dat het er mag zijn. Nu 54 jaar later kijk ik er op terug en heb er toch een trauma aan over gehouden.

Reply
    Esther says

    Dank je wel voor je reactie. Ik denk dat je een hele waardevolle tip hebt omschreven. Laat je kind ten aller tijden voelen dat het er mag zijn. Dat je als 54 jarige nog steeds met het trauma struggelt zegt wel iets over de intensiteit van hechtingsproblemen. Je kunt er een heel mensenleven last van hebben met alle gevolgen van dien. Daarom is het ook zo belangrijk dat we zo snel mogelijk met de juiste tools en methoden aan de slag gaan om het trauma te helen.

    Hechte groet,
    Esther

    Reply
Pia Van Wiele says

Zo praktisch en herkenbaar! Had ik dit maar eerder gevonden. Niet van professionele begeleiders tot hiertoe. Integendeel. Een pleegmoeder.

Reply
Add Your Reply